บทที่ 12
ชื่อรัก
“การท้องสำหรับฉันมันเรื่องใหญ่มาก ฉันแบกรับคนเดียวไม่ไหวหรอก ยังไงก็ต้องบอกให้เขารู้ จะได้ช่วยกันหาทางออก”
[ทางออกที่แกก็รู้อยู่แล้วว่าคืออะไร] เสียงที่ดังมาจากปลายสายเบาลงด้วยรู้สึกเครียดขึ้นมาอีกครั้ง แม้ศศิตาจะอยู่ในวงการนี้มานาน เคยเห็นเพื่อนร่วมงานพลาดท้องกับเสี่ยกับลูกค้ามาก็เยอะ หนำซ้ำเรื่องการทำแท้งยังถือได้ว่าเป็นเรื่องปกติสำหรับวงการนี้ ทว่าพอจินตนาการว่าเพื่อนสนิทอาจมีชะตากรรมแบบนั้น เธอกลับรู้สึกหดหู่ใจอย่างบอกไม่ถูก
“ไม่หรอก มันต้องมีทางอื่นสิ”
[ทางอื่นที่ว่าก็คือแกต้องเลี้ยงเองไง] ในความคิดของศศิตาถ้าไม่ทำแท้งก็มีอยู่แค่นั้น คือต้องยอมรับชะตากรรม [...หรือแกคิดว่าจะได้เงินจากเขาสักก้อน เพื่อแสดงความรับผิดชอบ แต่ฉันบอกเลยนะ คนพวกนี้มันรอบคอบแล้วก็รอบจัดจะตายไป เงินมันอาจจะจะจ่ายให้ได้ แต่มันไม่มีทางยอมปล่อยไว้เพื่อให้มามีปัญหาทีหลังหรอก]
จรัสรักคิดตามและ
