บทที่ 6 เปลี่ยนแปลง 3
1117 Words
บทที่ 6
เปลี่ยนแปลง
“ส่งโลเคชันที่คุณอยู่มา”
[คุณจะมารับลีฟเหรอคะ] เธอถามอย่างไม่เข้าใจและรอคำตอบจากเขา ทว่ารอเกือบหนึ่งนาที แต่สิ่งที่ได้คือความเงียบ จรัสรักกลัวว่าเขาจะไม่พอใจ จึงรีบตอบรับ พร้อมกดส่งโลเคชันปัจจุบันของตนเองไปในแอปพลิเคชันสนทนา [ส่งไปแล้วค่ะ]
ชายหนุ่มกดเข้าไปดู สำรวจหาเส้นทางที่ดีที่สุด พร้อมมองหาพิกัดที่โดดเด่น ก่อนจะเอ่ยบอกปลายสายในนาทีถัดมา
“อีกยี่สิบห้านาทีเดินออกมารอที่เซเว่นข้างธนาคาร”
สัญญาณตัดไปแล้ว แต่คนที่เพิ่งได้รับสารยังยืนงงอยู่ที่เดิม หมายความว่าเขาจะมารับเธอที่นี่งั้นหรือ ?
จรัสรักยอมรับว่าจิณณ์เป็นคนที่เดาทางยากมาก ๆ คนหนึ่ง นอกจากเขาจะพูดน้อยแล้ว เขายังไม่ชอบอธิบายหรือขยายความอีกต่างหาก
เมื่อเป็นแบบนี้เธอก็ต้องทำตามที่เขาบอกเท่านั้นสินะ
ร่างบางถอนหายใจ เก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋ากางเกง ก่อนจะหมุนตัวเดินกลับไปหาเพื่อนร่วมงานที่ยังนั่งกันอยู่ในร้านยำ
“รัก เอาสักหน่อยไหม” พี่ใหม่ชูขวดเบียร์ขึ้นแล้วเอ่ยถามเป็นรอบที่ห้า เมื่อเห็นเพื่อนรุ่นน้องเดินกลับมานั่งที่เดิม
“ไม่เป็นไรพี่ใหม่ กินกันเลย” แน่นอนว่าจรัสรักเองก็ปฏิเสธไปเช่นเดิมเหมือนกัน
ทว่าคนเป็นรุ่นพี่ก็ยังไม่ละความพยายาม รบเร้าต่ออีกนิด “น่า กินสักนิด แค่แก้วเดียวก็ได้ ส่งแก้วมาเร็ว เดี๋ยวพี่เทเบียร์ให้”
จรัสรักรีบตะครุบแก้วน้ำเปล่าของตัวเองไว้ เมื่อน้องนุชซึ่งนั่งข้าง ๆ ตั้งท่าจะฉกเอาแก้วของเธอไปให้คนที่ถือขวดเบียร์รอ “พี่ไม่กิน”
“โหย พี่รัก แค่แก้วเดียวเอง ไม่เมาหรอก”
“ไม่เอา เดี๋ยวพี่ต้องไปธุระต่อ”
คราวนี้ทั้งสองคนยอมหยุดรบเร้า ทว่าเปลี่ยนเป็นตั้งข้อสงสัยเรื่องธุระของเธอแทน เป็นนุชที่เอ่ยถามขึ้นมา
“ธุระอะไรอะพี่รัก ตอนจะสามทุ่มเนี่ยนะ”
“นั่นสิ จะไปไหนเหรอ”
“เอ่อ...” ลูกตาของคนถูกถามขยับซ้ายขยับขวาเล็กน้อย เกิดอาการเลิ่กลั่กในใจนิด ๆ เพราะไม่รู้จะตอบว่าอย่างไรดี
นุชหรี่ตามองรุ่นพี่สาวอย่างจับผิด “ฮั่นแน่! ท่าทางมีลับลมคมในแบบนี้ พี่รักแอบมีแฟนเหรอ”
“มะ...ไม่ใช่ ๆ” จรัสรักรีบโบกมือปฏิเสธรัว ๆ ทว่าท่าทีลนลานของเธอยิ่งเพิ่มความสงสัยให้กับเพื่อนร่วมงานอีกสองคน หญิงสาวรีบหาข้ออ้าง “พี่ต้องไปเอาของที่ห้องศิ พรุ่งนี้มันจะไม่อยู่ ก็เลยต้องไปเอาวันนี้”
“แน่ใจนะ” สายตาของรุ่นน้องสาวยังจับผิด หากก็น้อยลงกว่าในทีแรก “ยังไม่มีแฟนแน่นะ ?”
“ยังไม่มี”
“ดีเลย งั้นนุชขอจีบให้พี่นะได้ปะ” พี่ ‘นะ’ ที่กล่าวถึงคือพี่ชายของนุช ซึ่งมักมานั่งทำงานและดื่มกาแฟที่คาเฟ่บ่อย ๆ ซึ่งปีใหม่กับจรัสรักรู้จักเป็นอย่างดี
“นะก็ดูโอเคเลยนะรัก ขยัน มีการงานที่มั่นคง นิสัยดี แถมหล่อด้วย” ปีใหม่เห็นดีเห็นงามกับนุชด้วย
“นุชเห็นด้วยกับพี่ใหม่นะ แต่เรื่องนิสัยดีกับความหล่อนี่ขอค้านเลย นิสัยเสีย แล้วก็ไม่เห็นหล่อตรงไหนเลย”
“ไอ้นุช ฉันอุตส่าห์ช่วยชง ตกลงแกอยากให้พี่ชายแกขายออกจริงปะเนี่ย”
นุชย่นจมูก เธอรักพี่ชายนะ แต่ก็แอบหมั่นไส้ เพราะตอนอยู่บ้านเธอชอบโดนอีกฝ่ายแกล้ง “ก็อยากขาย แต่ก็ไม่อยากโฆษณาเกินจริง กลัวผู้บริโภคได้ไปแล้วผิดหวัง”
“แกเป็นแค่น้องสาวไง น้องสาวกับแฟนก็ต้องปฏิบัติต่างกันอยู่แล้วปะ เวลานะมันอยู่กับแฟนมันอาจจะเป็นอีกคนก็ได้”
“สาธุเลย”
จรัสรักได้แต่นั่งฟังบทสนทนาของเพื่อนร่วมงานทั้งสองคนด้วยรอยยิ้ม บางทีก็ขำไปด้วย เธอไม่ได้รู้สึกอึดอัดอะไรเวลาที่โดนชงให้คบกับนะ เหมือนจะเป็นการแซวกันเล่น ๆ เสียส่วนใหญ่ ไม่ได้จริงจังอะไร
กระทั่งใกล้ถึงเวลาที่จิณณ์บอกให้เธอออกไปรอ
“นุช พี่ใหม่” จรัสรักเรียกทั้งสองคน ก่อนหันไปพูดกับปีใหม่ซึ่งนั่งอยู่ตรงข้าม “รักต้องไปแล้วนะ ค่าอาหารพี่ใหม่ส่งเข้ามาให้ไลน์รักได้เลย เดี๋ยวรักโอนให้”
“อ้าว จะไปแล้วเหรอ ทำไมรีบไปจัง”
“ค่ะ ต้องไปแล้ว ศิไลน์มาบอกว่าใกล้ถึงห้องแล้ว นัดเจอกันหน้าปากซอย จะได้เดินเข้าซอยพร้อมกัน” หญิงสาวโกหกเป็นตุเป็นตะ พลางมองนาฬิกาไปด้วย เหลืออีกสิบนาทีจะถึงเวลาที่จิณณ์บอก จากตรงนี้ไปถึงเซเว่นน่าจะใช้เวลาเพียงแค่ห้านาที แต่เธอเผื่อเวลาเอาไว้ เผื่อเขามาถึงก่อน
“อะ ๆ ถ้างั้นพี่กับไอ้นุชก็จะกลับเหมือนกัน เบียร์หมดพอดี” ปีใหม่กวักมือเรียกพนักงานมาคิดเงิน
จรัสรักกลัวว่าจิณณ์จะมาถึงเร็วจึงรีบโบกล่ำลาทั้งสองคน และรีบเดินออกจากร้านมาก่อน อีกอย่างเธอกลัวว่าปีใหม่กับนุชจะเห็นว่าเธอเดินไปทางไหน และโชคดีที่เซเว่นข้างธนาคารที่ชายหนุ่มเลือก ไม่ใช่ทางผ่านกลับบ้านของเพื่อนร่วมงานทั้งสองคน ไม่อย่างนั้นเธอคงต้องตอบคำถาม ว่ามายืนทำอะไรหรือรอใครอยู่ตรงนี้
ร่างบางเข้าไปซื้อน้ำเปล่าและนั่งที่เคาน์เตอร์เล็ก ๆ ภายในร้านสะดวกซื้อ ระหว่างนั้นสมองก็คาดเดาถึงสาเหตุที่เขามารับเธอถึงที่
เขาจะพาเธอไปไหน ?
ไม่ว่าจะคิดอย่างไรก็คิดไม่ออก เธอเดาทางเขาไม่ถูกเลยจริง ๆ
นั่งรอประมาณสิบห้านาทีก็เห็นรถคันคุ้นตาวิ่งเข้ามาจอดเทียบฟุตพาทหน้าร้าน จรัสรักไม่รอช้ารีบเดินออกไปขึ้นรถโดยที่เขาไม่ต้องโทรตาม
“สวัสดีค่ะ” หญิงสาวยกมือไหว้ทักทายเขาตามปกติ
จิณณ์พยักหน้ารับเบา ๆ ไม่พูดอะไร รอจนเธอคาดเข็มขัดนิภัยเสร็จ รถยนต์คันหรูก็เคลื่อนตัวเข้าสู่ถนนเลนหลัก มุ่งตรงไปยังคอนโดมิเนียมซึ่งตั้งอยู่ใจกลางเมืองเลยทันที
- Writer
