บทที่ 22 เวลาไม่หวนคืน
“ช่วงสามปีที่ผ่านมาคุณไม่ค่อยฝันถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตอนเด็ก แต่ฝันถึงคนบางคนตลอดใช่ไหม” จิตแพทย์สูงวัยสรุปหลังจากได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดจากคนไข้หนุ่ม
“ครับ”
“แล้วตอนที่ฝันถึงคุณรู้สึกยังไง”
“รู้สึกผิด เสียใจ แล้วก็คิดถึงครับ”
“เป็นแบบนั้นมาตลอดเลยใช่ไหม”
“ครับ” จิณณ์พยักหน้ายอมรับความรู้สึกตัวเองกับจิตแพทย์ส่วนตัว ตลอดเวลาที่เขาอยู่อเมริกา เขาวิดีโอคอลเพื่อรับการรักษาอยู่ไม่ขาด เมื่อเขากลับมาท่านจึงนัดเขามาพบเพื่อสรุปภาพรวมและประเมินอาการของเขา ว่าอยู่ในระดับไหน
“คุณรู้ว่าผู้หญิงไม่ได้เป็นเหมือนกันทุกคน” นายแพทย์วิชาญจิตแพทย์ซึ่งเกษียณอายุแล้ว จ้องลึกเข้าไปในดวงตาคมกริบของนายแพทย์รุ่นลูก เพื่อจะบอกย้ำในเรื่องที่เคยพูดมาโดยตลอด “ไม่ว่าจะผู้หญิงหรือผู้ชาย ก็มีทั้งดีและไม่ดีทั้งนั้น อยู่ที่ตัวบุคคล”
“…” จิณณ์นึกถึงภริตาเป็นคนแรก เพราะเป็นผู้หญิงที่มีหัวใจมั่น
