บทที่ 18
ทั้งคืน
“อยู่เฉย ๆ” ชายหนุ่มแทบจะควบคุมสติตัวเองไม่ได้ รวมข้อมือเล็กไว้ด้วยมือข้างเดียว อีกข้างรั้งต้นคอเธอไว้ไม่ให้ขยับหนี ครั้นร่างบางยังคงขัดขืน วาจาร้ายกาจจึงถูกสาดออกมา “ผมไม่ได้ซื้อคุณมาเพื่อให้คุณมาขัดใจผม”
คนพูดใจกระตุกแวบหนึ่งเมื่อกายบางนิ่งขึงและดวงตากลมโตคล้ายมีรอยความเจ็บปวดพาดผ่าน หากวินาทีต่อมาจิณณ์ก็มองข้ามทุกสิ่งทุกอย่าง สานต่อความต้องการของตนเองอย่างเอาแต่ใจ มือหนาเลื่อนขึ้นกอบกุมความนุ่มหยุ่น บีบขยำมันผ่านเนื้อผ้า ขณะที่ใบหน้ากับริมฝีปากหยักยังวนเวียนอยู่บริเวณซอกคอและไหปลาร้าได้รูป
ครั้นรู้สึกว่าเนื้อผ้ามันบดบังความเนียนนุ่มที่ถวิลหา จิณณ์ดึงเสื้อคอโปโลปักโลโก้ร้านกาแฟของหญิงสาวออกไปทางศีรษะ มือข้างหนึ่งเลื่อนไปข้างหลัง สะกิดเพียงไม่กี่ครั้งอกนุ่มนิ่มทั้งสองข้างก็ได้รับอิสระ
แพทย์หนุ่มไม่แม้แต่จะรอให้ผิวกายได้ปรับตัวให้คุ้นชินกับอุณหภูมิในห้องที่เย็นเฉี
