วันต่อมา...
“ขอบคุณนะคะ”
เธอยื่นธนบัตรใบสีม่วงให้กับพนักงานเพื่อเป็นสินน้ำใจที่เขาช่วยยกกระเป๋าเข้ามาไว้ในห้องให้ พนักงานก็เอ่ยขอบคุณและเดินออกไปซึ่งเธอก็ปิดประตูทันที แล้วเธอเดินลงมาทิ้งตัวบนเตียงนอนนุ่มด้วยความเหนื่อยล้าร่างกาย หลังจากที่เพิ่งเดินทางมาถึงทะเลที่พวกเธอจะมาฮันนีมูนกัน ซึ่งวันนี้เธอกับสามีหนุ่มก็เดินทางกันมาตั้งแต่เช้าเลย
“เหนื่อยอะไรขนาดนั้น คนที่สมควรเหนื่อยน่าจะเป็นฉันมากกว่านะ”
พอเขาพูดออกมาแบบนั้นเธอที่นอนอยู่ก็รีบลุกขึ้นมองไปทางเขา
“ก็ไอบอกว่าจะช่วยขับแต่คุณก็ไม่ยอม”
“ฉันไม่ยอมให้ชีวิตของฉันเสี่ยงหรอกนะ เผื่อเธอขับแล้วประสบอุบัติเหตุจะทำยังไง ชีวิตของฉันมันมีค่ามากนะ”
“ไอไม่ได้เป็นคนขับรถน่ากลัวขนาดนั้นนะ”
“ไม่เอาหรอกฉันไม่ไว้ใจ”
เธอทำหน้าบึ้งใส่เขาพร้อมกับลุกขึ้นเดินเข้ามาในห้องน้ำเพื่อจะล้างหน้าเผื่อจะทำให้ร่างกายของตัวเองสดชื่นขึ้นบ้าง หลังจากที่นั่งรถติดต
