ขณะที่เธอกำลังนั่งทานอาหารอยู่นั้นก็รู้สึกเกร็งยังไงก็ไม่รู้ เพราะมีคนกำลังนั่งจ้องมองเธออยู่ เธอจึงตัดสินใจเงยหน้ามองเขากลับไป
“ไม่กินด้วยกันจริง ๆ เหรอคะ”
“ไม่”
พอเขาตอบมาแบบนั้นเธอก็นั่งทานข้าวของตัวเองต่อโดยที่พยายามไม่สนใจเขา
“ทำไมไม่รีบกิน”
“แล้วคุณจะมาเร่งไอทำไม”
“ก็จะได้ไปนอน เธอไม่ดูเวลาหรือไงนี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว”
“ถ้าคุณง่วงคุณก็ไปนอนก่อนสิ เราไม่ได้นอนด้วยกันอยู่แล้ว”
“วันนี้ฉันจะนอนที่ห้องเธอ เพราะเธอทำเตียงฉันเปื้อนไปหมด”
“ไอเปลี่ยนให้คุณเรียบร้อยแล้วค่ะ”
“อ้าวเหรอ งั้นก็ดีเหมือนกันเพราะฉันก็ไม่ชอบที่จะนอนร่วมห้องกับใคร”
“งั้นคุณก็ไปสิ จะมานั่งมองไอทำไม”
“ฉันจะอยู่หรือไปมันก็เรื่องของฉัน ไม่ต้องให้คนอย่างเธอมาสั่ง”
พอเธอได้ยินเขาพูดแบบนั้นก็รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ ลุกขึ้นพร้อมกับเอาจานไปล้าง พอล้างเสร็จแล้วก็รีบเดินขึ้นบนห้องของตัวเองทันที โดยที่มีภวิศเดินตามหลังมา
