กรงรักมังกรร้าย

บทที่ 6 ผับของผู้มีอิทธิพล

สองวันต่อมา

ร่างอรชรของมารีนสวมเพียงเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาวสะอาดตานั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งภายในห้องแต่งตัวของเธอ มารีนครุ่นคิดเรื่องที่เธอจะต้องแต่งงานกับใครก็ไม่รู้ที่เธอไม่ได้รู้จักนิสัยใจคอกันมาก่อนด้วยความวิตกกังวล ทว่ามันก็คือสิ่งสุดท้ายที่คุณปู่ได้สั่งเสียกับเธอไว้ อีกทั้งยังมีลายลักษณ์อักษรอย่างชัดเจนขนาดนี้เธอก็คงจะต้องตามน้ำไปก่อนนั่นแหละ

หญิงสาวถอนหายใจออกอย่างเบื่อหน่ายกับชีวิตของตัวเองในตอนนี้ ภายในคฤหาสน์ของเธอที่ปกติก็เงียบเหงาอยู่แล้วทว่าพอไม่มีคุณปู่อยู่กับเธอแล้ว มันยิ่งทำให้คฤหาสน์แห่งนี้ดูเงียบเหงามากขึ้นไปอีก มารีนนั่งครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ทว่าเสียงโทรศัพท์ก็ปลุกให้เธอหลุดจากภวังค์

มารีนเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ราคาแพงที่วางอยู่บนโต๊ะเครื่องสำอางตรงหน้าของเธอขึ้นมาดูว่าใครโทรมาหาเธอและก็พบว่าเป็นเพื่อนรักเพียงคนเดียวของเธอที่สามารถพูดคุยกันได้ทุกเรื่อง หญิงสาวจึงกดรับสายทันที

เมเบล

“ว่าไงแก” มารีนพูดผ่านโทรศัพท์ไปด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

‘ฉันไปทำงานที่เชียงใหม่มา ได้ข่าวปู่ของแกแล้วนะ เสียใจด้วยนะแก’ เสียงหวานของ เมเบล เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของมารีนตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใย เนื่องจากเมเบลต้องบินไปดูงานที่เชียงใหม่กับพ่ออยู่บ่อยๆ เจ้าหล่อนจึงไม่ค่อยได้อยู่ที่นี่สักเท่าไหร่

“ก็โรคภัยไข้เจ็บตามประสาคนแก่นั่นแหละ ขอบคุณนะ” มารีนตอบกลับอย่างเหนื่อยล้า

‘น้ำเสียงแกดูโอเคนะ’

“ฉันทำใจไว้บ้างแล้วละ” ถึงแม้ว่าจะเสียใจและโศกเศร้าสักแค่ไหนแต่มารีนก็เตรียมใจไว้บ้างแล้ว เธอจึงไม่ได้ร้องไห้ฟูมฟายเพราะปู่ของเธอไม่ได้จากไปอย่างกะทันหัน

‘งั้น..ไปเที่ยวผับกันไหม ไปดื่มคลายเครียด’

“ฉันไปเที่ยวผับไม่ค่อยได้ แกก็รู้” มารีนเป็นนางแบบที่ค่อนข้างจะมีชื่อเสียงมากๆ ครั้งล่าสุดที่เธอไปเที่ยวผับก็เมื่อสองปีที่แล้วแต่วันรุ่งขึ้นก็เป็นข่าวฉาวขึ้นมาจนเดือดร้อนปู่ของเธอต้องเข้าไปจัดการนักข่าวที่แอบถ่ายเธอถึงที่สำนักงาน

‘ไม่ต้องห่วง ผับที่ฉันจะพาแกไปรับรองว่าไม่มีนักข่าวกล้ามายุ่งวุ่นวายแน่นอน’

“ทำไมแกถึงมั่นใจจัง”

‘เพราะเจ้าของที่นี่เส้นใหญ่มากเลยนะสิ ไม่มีนักข่าวคนไหนกล้ามีเรื่องกับเจ้าของผับหรอก’

“งั้นก็ได้”

‘โอเค เดี๋ยวฉันส่งโลเคชั่นไปให้นะ เจอกันสามทุ่ม’

“ได้..เจอกันจ้ะ” พูดจบมารีนก็ตัดสายไปทันที

หญิงสาวใช้เวลาแต่งหน้าทำผมเกือบสองชั่วโมง เมื่อแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยเธอก็ขับรถสปอร์ตคันหรูสีแดงตรงมายังโลเคชั่นที่เมเบลส่งมาให้เธอก่อนหน้านี้ทันที

มารีนมาถึงด้านหน้าของผับหรูที่กว้างขวางใหญ่โตและดูหรูหรามากกว่าผับอื่นๆในเมืองกรุงที่เธอเคยเห็น รถแต่ละคันที่จอดอยู่หน้าผับก็มีแต่รถที่มูลค่าหลายล้านทั้งนั้น ซึ่งแค่มองก็รับรู้ได้ทันทีว่าที่นี่ต้องมีแต่ระดับคนรวยและไฮโซมาเข้าใช้บริการกันอย่างแน่นอน

มารีน : ฉันถึงแล้ว

มารีนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความหาเพื่อนรัก รอไม่นานเมเบลก็ตอบกลับข้อความมาทันที

เมเบล : เข้ามาเลย ฉันอยู่ตรงบาร์

หญิงสาวอ่านข้อความของเพื่อนสนิทเสร็จ เธอก็ขับรถวนหาที่จอดและเมื่อได้ที่จอดรถแล้วมารีนก็ลงจากรถก้าวเดินเข้าไปในผับอย่างรวดเร็ว

ร่างอรชรของมารีนสวมชุดเดรสสั้นรัดรูปเกาะอกสีดำ ผมยาวเงางามถูกดัดลอนปล่อยสยายคลอเคลียอยู่กับแผ่นหลังแบบบาง อีกทั้งยังมีรองเท้าส้นสูงและกระเป๋าแบรนด์เนมสีเข้ากันกับชุดเดรสสั้นยิ่งทำให้หญิงสาวดูสวยสง่ามากยิ่งขึ้น

มารีนย่างกรายเข้ามาภายในผับที่แสนจะหรูหรา เหล่าบรรดานักท่องราตรีทั้งชายหญิงต่างพากันหันมองหญิงสาวที่มีรูปร่างหน้าตาที่น่าดึงดูดใจ บางคนก็มองเธอด้วยความรู้สึกคุ้นชินเพราะบางคนก็จำเธอได้ว่ามารีนคือนางแบบชื่อดัง ทว่าผับหรูแห่งนี้ก็มีกฎที่ชัดเจนเพื่ออำนวยความสะดวกให้กับนักท่องเที่ยวทุกคน ฉะนั้นจึงไม่มีใครกล้าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปของมารีนเอาไว้ หญิงสาวก้าวเดินตรงมายังเคาน์เตอร์บาร์ก็พบกับมาเบลที่สวมชุดเดรสสั้นสายเดี่ยวสีดำเช่นเดียวกับเธอกำลังนั่งจิบไวน์อยู่ด้วยท่าทางสบายๆ

“ดื่มก่อนเลยเหรอจ๊ะเพื่อนรัก” มารีนเดินมาหยุดอยู่ข้างหลังเมเบลพร้อมกับเอ่ยทักทายเธอ

“มารีน! คิดถึงจังง มากอดที” เมเบลหันขวับมาตามเสียงเรียก เธอวางแก้วไวน์แดงลงและลุกขึ้นยืนพุ่งเข้ามากอดรัดร่างอรชรของมารีนที่ยืนยิ้มกว้างให้เธออยู่ทันที

“เป็นไงบ้าง ไปดูงานกับพ่อมา” มารีนเอ่ยถามต่อ

“ก็เหมือนเดิมแหละแก คุยเรื่องอสังหาแล้วก็ดูเรื่องทำเลที่ดิน ตอนนี้ก็รอดูทางนั้นแหละว่าจะขายตึกตรงนั้นให้ไหม ถ้าขายให้พ่อฉันก็จะทุบทิ้งทำโรงแรมใหม่เลย แล้วแกล่ะ..ปู่ไม่อยู่แล้วแกก็ต้องดูงานแทนท่านทั้งหมดเลยนะสิ”

“ก็ใช่แหละ แต่ตอนนี้ฉันยังคิดอะไรไม่ออกเลย ขอเวลาคิดสักพักแหละว่าจะเอาไงต่อ”

“เดี๋ยวมันก็ดีขึ้นนะ มาๆนั่งก่อน” เมเบลพูดพร้อมกับดึงรั้งร่างอรชรของเพื่อนรักให้มานั่งลงข้างๆเธอ ก่อนที่เมเบลจะหันไปเอ่ยกับพนักงานที่ยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์

“ขอไวน์แดงอีกแก้วค่ะ”

“ฉันว่าตอนนี้แกจะต้องเหนื่อยมากแน่ๆเลย ไหนจะทั้งงานถ่ายแบบของแกไหนจะงานอสังหาของปู่ที่แกต้องรับช่วงต่ออีก” เมเบลเอื้อมมือไปกอบกุมมือบางของมารีนเอาไว้

“ไม่เป็นไร…ฉันอาจจะไม่ต้องดูแลทั้งหมดคนเดียวก็ได้” มารีนเอ่ยพลางจ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาของเพื่อนรัก ต่อไปถ้าเธอแต่งงานแล้วคนที่จะมาช่วยประคับประคองเธอก็คงต้องเป็นว่าที่สามีของเธอนั่นแหละเพราะตัวเธอเองก็ไม่ค่อยมีความรู้ในเรื่องนี้สักเท่าไหร่

“หมายความว่าไง?” เมเบลขมวดคิ้วด้วยความสงสัย

ด้านเอริค

“นายครับ ประวัติของคุณมัลลิกา สมุทรภาคิน ที่นายให้ไปสืบหามาได้แล้วนะครับ” เสียงของริวเอ่ยขึ้นมาพร้อมกับวางแฟ้มเอกสารสีดำไว้ให้เอริคบนโต๊ะทำงานกลางห้อง

เอริคที่กำลังจดจ่ออยู่กับแล็ปท็อปตรงหน้าภายในห้องทำงานของผับหรู เขาปรายตามามองแฟ้มสีดำที่ริวเอามาวางไว้ให้อยู่ชั่วครู่ก่อนที่เขาจะพูดขึ้นมา

“วางไว้นั่นแหละ มีอะไรมึงก็ไปทำเถอะวันนี้กูไม่ได้ไปไหนแล้วคงอยู่ที่ผับทั้งวันนี่แหละ”

“ครับ” คนสนิทก้มหัวให้ชายหนุ่มหนึ่งครั้ง เขาตั้งท่าจะหันหลังกลับไปทว่าเสียงของเอริคก็ทำให้เขาชะงักเสียก่อน

“เดี๋ยวก่อน ไอ้แอทอยู่ไหน”

“อยู่ที่ผับนี่แหละครับนาย กินเหล้าอยู่ตรงบาร์” ริวตอบกลับเจ้านาย

“อือ” เอริคพยักหน้าให้เล็กน้อยก่อนที่เขาจะหันกลับมาสนใจหน้าจอแล็ปท็อปต่อ