สายชล...
เป็นเวลาเกือบสองอาทิตย์ที่ฉันต้องทนให้เขาอยู่ด้วยแม้จะอยากไล่เขากลับก็ไล่ไม่ได้เพราะลูกติดเขาแจนอนก็นอนด้วยกัน คือบ้านฉันมันมีแค่ห้องนอนห้องเดียวฉันก็เลยต้องเอาที่นอนมาปูให้เขานอนตรงชานบ้านลูกก็ย้ายมานอนกับเขาทิ้งฉันนอนคนดียวในห้อง ถึงฉันจะไม่อยากให้เขาอยู่แต่ในเมื่อมันเป็นความสุขของลูกฉันก็ต้องยอม ทุกวันนี้เขาจะช่วยสอนลูกเขียนหนังสืออ่านนิทานให้ลูกฟังซึ่งสามารถเบาแรงฉันไปได้เยอะ ฉันมองเขาที่กำลังกล่อมลูกนอนกลางวันก่อนจะเดินลงมาเก็บผักเพื่อเอาไปขายเย็นนี้
"ชลเลิกไปขายผักที่ตลาดเถอะ ขายก็ได้ไม่กี่บาทจะเหนื่อยทำไมเดินไปกลับก็เป็นชั่วโมงแล้ว"
"ถ้าฉันไม่ทำฉันจะเอาเงินที่ไหนใช้ฉันไม่ได้เกิดมารวยเหมือนคุณนี่"
"แต่เธอเป็นเมียฉันเป็นแม่ของลูกถ้าเธอไม่มีเงินฉันจะให้เธอเองจะเอาเท่าไหร่ก็บอก"
"ฉันไม่ได้ขายตัวให้คุณนะ คุณจะเอาเงินมาฟาดหัวฉันแบบเมื่อก่อนไม่ได้"
"ฉันไม่ได้คิดแบบนั้นเลย ฉั
