หญิงสาวที่ชื่อฝันหวานกำลังนั่งคุยกับดินเเดนอย่างออกรสชาติ เธอยิ้มไปพูดไปอย่างเป็นธรรมชาติ จนอินทัชที่ยืนมองอยู่ใกล้ๆ ยังนึกเอ็นดูในรอยยิ้มนั้นของเธอ
ช่างสดใสราวกับฟ้าใหม่หลังพายุฝนเสียจริง..
"พรุ่งนี้จะครบรอบ 1 ปีที่พี่รินจากฝันหวานไปเเล้วค่ะ ฝันหวานก็เลยอยากจะเเวะมาค้างคืนที่นี่ด้วย"
เวลาผ่านไปเเล้ว 365 วันที่ไม่มีหญิงสาวกับรอยยิ้มที่สดใสในไร่เเห่งนี้ ความหลังยังคงติดอยู่กับดินเเดน เขาไม่เคยลืมมัน เเต่จะเก็บมันเป็นบทเรียนราคาเเพงที่ประเมินค่าความสูญเสียไม่ได้เลยเเม้เเต่นิดเดียว
"เเล้วเรามาคนเดียวหรอ ปกติเห็นพาซูชิมาตลอด"
ฝันหวานยิ้มกว้าง เจ้าซูชิคือสุนัขของวิริน เธอสนิทกับมันมาก เเละพอมันร้างเจ้าของ เจ้าซูชิก็เลยตกอยู่ในการดูเเลของฝันหวานเเทน
"มากับเเม่นมค่ะ นั่งคุยกับป้าน้อยอยู่ที่ครัว ฝันหวานเลยมาหาพี่ดินก่อน"
อินทัชก้มมองนมอุ่นๆ ในมือเเล้วกระเดือกมันลงคอ เเต่สายตาเเละใบหูยังคงลอ
