“กร๊าซ์ เจ้าเป็นใคร บังอาจบุกรุกถ้ำของข้า!”
“ข้าคือพ่อมดคาไลน์ จากดินแดนเวทมนตร์”
พ่อมดหนุ่มบังคับให้ลูกแก้วลอยตัวไปเผชิญหน้ากับเจ้าสัตว์ร้าย เขาจ้องหน้าเจ้ามังกรยักษ์ด้วยสายตานิ่งสงบ ไม่มีอาการหวาดหวั่นอย่างที่อีกฝ่ายต้องการเห็น ทำให้มันหงุดหงิดจนพ่นลมออกจากโพรงจมูกเสียงดังฟืดฟาด ไอเย็นสีขาวพ่นออกมาด้วยมองเห็นเป็นควันขาวๆ ลอยกรุ่น
“เจ้าพ่อมด ฮึ เจ้าอยากตายใช่ไหม ถึงกล้าเข้ามาที่นี่”
มังกรร้ายตวาดลั่น มันหงุดหงิดที่ถูกขัดจังหวะความสุข กำลังเสพสมกับนางภูติน้ำมันส์ๆ อยู่ มาขัดขวางแบบนี้ไม่ปล่อยไว้ให้ขัดใจหรอก จะพ่อมดหรือตัวอะไรก็สมควรตายทั้งสิ้น มันลงมือโจมตีทันทีไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะเป็นใคร
เปรี้ยง !เปรี้ยง! เปรี้ยง !
หางยาวสะบัดฟาดเข้าใส่ร่างของพ่อมดหนุ่ม แต่ไม่สามารถทำลายเกราะแก้ววิเศษได้ มีเพียงเสียงกระทบดังก้องขึ้นเท่านั้น คนที่อยู่ภายในเกราะยืนนิ่งไม่สะทกสะท้าน ยิ่งทำให้เจ้ามังก
