เธอขาสั่นระริกแข็งใจคลานไปด้านหน้าเพื่อหวังหนี โอกาสอาจจะริบหรี่แต่เธอก็อยากหนีให้พ้น และมือที่สัมผัสประตูทำให้นิ่มอนงค์ดีใจจนยิ้มออก ร่างสูงเดินมาหยุดอยู่ไม่ห่าง เขากอดอกมองเธอกำลังบิดลูกบิดประตู แต่มันไม่ออก เนื่องจากเขาใส่กลอนเอาไว้ทั้งบนล่าง
“ตรงนี้ก็บรรยากาศดีนะคะ น้องนิ่มหาทำเลได้ดีจริงๆ เอามือดันประตูไว้นะคะ พี่จะกระแทกน้องนิ่มเสียตรงนี้ให้ถึงสวรรค์”
“พี่พฤกษ์” นิ่มอนงค์สะดุ้งเมื่อกายร้อนนาบมาทางด้านหลัง ประโยคของเขาทำให้เธอหน้าร้อนแดงเห่อ
“ห้ามพูดว่าอย่า ไม่ พอแล้ว” เขาดักคอรู้ทัน
“นิ่มจะบอกว่าอย่าแรงนะคะ” เธอพูดเสียงอ่อนเหมือนยอมรับ ถอนใจเมื่อเขาสอดกายเข้ามา
พฤกษ์เองก็ประหลาดใจเมื่อเห็นเธอยินยอมโดยง่าย ผิดวิสัยคนเอาแต่ใจและไม่ชอบให้ใครบังคับเช่นเธอ
พฤกษ์จับเรียวขาของเธอพาดกับแขน อีกมือประคองตัวเธอเอาไว้ ก่อนจะขยับ นิ่มอนงค์วางศีรษะกับอกกว้าง ถอนหายใจทุกครั้งที่เขาเข้าออกใน
