เดี๋ยวเจอพ่อเลี้ยงไม่ดีข่มเหงขึ้นมาจะทำยังไง”
นิ่มอนงค์อ้าปากค้างตาโตอีกครั้ง เขาคิดได้เป็นตุเป็นตะ
“นิ่มไม่เคยคิดจะหาสามีใหม่ บอกแล้วไง ไม่เชื่อกันหรือไง”
“รู้สึกยังไงบ้างล่ะ เวลาคนอื่นไม่เชื่อ”
“นี่พี่พฤกษ์จะเอาคืนนิ่มเหรอ”
“เปล่า พี่ก็แค่เปิดทางให้เธอ”
“นิ่มไม่ยอมแพ้หรอก นิ่มรักพี่พฤกษ์ นิ่มจะอยู่ที่นี่”
“รักพี่อย่างนั้นเหรอ” พฤกษ์เลิกคิ้วหันมามองอย่างสงสัย เหมือนไม่เชื่อในคำพูดนั้น ชอบใจในคำพูดของเธออยู่มาก แต่ใครจะบอกให้ดีใจล่ะ เดี๋ยวได้ใจใหญ่ นี่ขนาดมาง้อเขายังมาเถียงเขาคอเป็นเอ็น เขาส่ายหน้าอย่างเอ็นดู
“นิ่มรักพี่พฤกษ์นะคะ นิ่มขาดพี่พฤกษ์ไม่ได้ นิ่มผิดไปแล้ว นิ่มขอโทษ พี่พฤกษ์ยกโทษให้นิ่มนะคะ” นิ่มอนงค์เสียงอ่อยโอบกอดเอวหนาเอาไว้ ใบหน้าซบที่แผ่นหลังกว้างแสนอบอุ่น สะอื้นน้ำตารินไหล คิดว่าเขาจะใจอ่อน
“พี่ว่าเธอสำรวจใจตัวเองก่อนดีกว่า บางทีเธออาจจะไม่ได้รักพี่จริงๆ ก็ได้ ก็แค
