“ก็ใช่น่ะสิ พี่ยศเป็นคนดี เขารอฉันอยู่” เธอประชดออกไป ทั้งๆ ที่ไม่เคยคิดกับยศวินแบบนั้นอีกแล้ว
“นายช่างเป็นคนดีจริงๆ นะ รับของเหลือเดนได้หน้าตาเฉย หรือสนใจอย่างอื่นมากกว่าตัวของเธอ” พฤกษ์หันไปถามยศวิน
“ฉันรักน้องนิ่มมานานแล้วและรักมาก่อนคุณเสียอีก ฉันจะไม่ทำให้น้องนิ่มเสียใจเด็ดขาดและฉันไม่สนด้วยว่าน้องนิ่มจะผ่านใครมา เพราะฉันรักเธอที่เธอเป็นเธอ ไม่ได้สนใจเรื่องอื่น” ในเวลานี้ยศวินอยากตอบให้อีกฝ่ายหน้าหงายจึงพูดไป ทั้งๆ ที่จริงแล้วใจของเขามีหญิงสาวอีกคน
แปะ แปะ แปะ...
“ช่างเป็นความรักที่หวานซึ้งจริงๆ เธอผ่าตัดตาหายแต่โกหกฉันว่าไม่หาย แต่กลับบอกหมอนี่ ฉันรู้แล้วว่าเธอเห็นความสำคัญของมันมากกว่า โอเคฉันตกลง นิ่มอนงค์ พรุ่งนี้ฉันจะส่งใบหย่าที่เซ็นเรียบร้อยไปให้ ส่วนคฤหาสน์ไพรวัลย์ฉันยกเป็นกรรมสิทธิ์ให้เธอ เอาไว้ใช้เป็นเรือนหอกับใครก็ช่าง”
พฤกษ์ตอบเสียงเข้ม ในเมื่อเธอไม่รักเขา ก็ไ
