“เพื่อนหรือใคร” เสียงของเขาเคร่งจนเธอต้องเม้มปาก
“พี่พฤกษ์แอบฟังนิ่มคุยโทรศัพท์เหรอคะ”
“ที่นี่บ้านของพี่ พี่ก็มีสิทธิ์รู้ว่าใครคุยอะไรกับเมียบ้าง แต่ละคนดีๆ ทั้งนั้น ถนัดแต่ยุแยงตะแคงรั่ว” พฤกษ์พูดเสียงเข้ม
..นงนภัสก็ใช่ย่อย แต่เพราะเป็นน้าหลาน เขาเลยต้องข่มใจ แค่เขาได้ยินเสียงของยศวิน ความรู้สึกอยากจะฆ่าหมอนั่นก็บังเกิดขึ้นมาอีกครั้ง เรื่องดีๆ ทั้งนั้นที่ใส่ไฟให้เมียเขาฟัง และนิ่มอนงค์ก็ทำท่าว่าจะเชื่อเสียด้วย ทั้งๆ ที่เขาอุตส่าพาหนีมาอยู่ในป่าแล้วเชียว
“นิ่มไม่ใช่นักโทษของพี่พฤกษ์นะคะ อ้อ... นี่คงจริงอย่างที่ใครๆ ว่า ที่ไม่ให้นิ่มติดต่อกับใครเพราะอยากจะฮุบสมบัติเอาซะเอง”
“นิ่มอนงค์!!!” พฤกษ์ตวาดเสียงดังคับบ้าน ใบหน้าบึ้งตึง
นิ่มอนงค์สะดุ้งสะเปะสะปะถอยหนี ก่อนจะกรีดร้องลั่นเมื่อเธอโดนยกขึ้นอุ้มพาดบ่า ก่อนที่ฝ่ามือหนาจะหวดลงมาบนแก้มก้น
เพียะๆๆ
“โอ๊ยๆๆๆ นิ่มเจ็บนะ คนป่าเถื่อน” นิ
