บทที่ 8 โหวตตั้งชื่อ

1800 Words

ชลันธรเข้าบริษัทกับอนงนาถในวันถัดมา แต่เหมือนทุกสายตา จับจ้องมาที่เธอบางคนก็ยิ้มให้ แล้วก็หลบทางให้เธอเหมือนเธอเป็นคนพิเศษ “นาถ ฉันลืมรูดซิปหรือเปล่า” เธอกระซิบถามเพื่อนเบาๆ “ปกตินี่ ไม่มีอะไร” “ทำไมคนมองฉันทั้งบริษัทเลยวะ” “เหอะน่า” อนงนาถลากเพื่อนขึ้นลิฟต์ไปโดยไม่ได้สนใจคนอื่นอีก แต่เมื่อถึงห้องเหล่าเพื่อนร่วมงานในแผนก ก็ขนของกินมาให้เธอจนเต็มโต๊ะ “น้องธร พี่เอาโจ๊กมาฝาก เจ้านี้อร่อย” “พี่เอาปาท่องโก๋กับน้ำเต้าหู้มาฝาก” “พี่เอารังนกมาฝาก” “พี่เอาไข่ต้มกับนมมาฝาก” ชลันธรเวียนหัวไปหมด นี่ทุกคนเกิดอะไรกันขึ้นทำไมถึงได้เอาของมาฝากเธอเต็มไปหมด “ขอบคุณทุกคนนะคะ แต่ว่าวันนี้มีอะไรพิเศษหรือเปล่า ทำไมทุกคนเอาของมาฝากธรเต็มไปหมดเลยล่ะ” ชลันธรมึนไปหมด ที่ทุกคนต่างเข้ามาดูแลเอาใจใส่เธอ “เราทุกคนต้องช่วยกันเลี้ยงหลานครับ นี่เป็นหลานคนแรก ไม่ใช่สิ สองคนแรก” เพราะทั้งแผนกไอที มีแค่ ชลันธรที่ท้อง และเป็นคนที่แต่งงานเร็วที่สุดด้วย “ทุกคนดีกับธรจัง ขอบคุณมากนะคะ” เธอมองรอบๆ ที่มีแต่เพื่อนร่วมงาน ที่เหมือนไม่ค่อยได้สนิท เพราะเป็นผู้ชายทุกคน และมีเพียงเธอกับอนงนาถที่เป็นผู้หญิง แต่ว่าทุกคนนั้นก็มีมุมอบอุ่นน่ารัก และใจดีกับเธอมาก “ไม่ต้องขอบคุณหรอก ตอนนี้ธรก็ทำงานเอกสารไปแล้วกัน ส่วนงานที่ต้องคิดมากใช้สมองเยอะ พี่รับมาทำหมดแล้ว” เตชิตที่เดินเข้ามาสมทบทีหลังพูดปิดจบ ทำให้หญิงสาวน้ำตาคลอ เธอไม่เคยร้องไห้ต่อหน้าคนอื่น แต่ทุกคนทำให้เธอซึ้งใจมากๆ “อย่ามัวแต่ซึ้ง ไปกินโจ๊กก่อนค่ะคุณแม่ เดี๋ยวจะเย็นเสียหมด” อนงนาถที่ไม่อยากให้เพื่อนร้องไห้ จึงเปลี่ยนเรื่องแล้วก็พาเพื่อนไปในห้องครัวของแผนกไอที นาคิมเองก็ซื้ออาหารเช้าที่บำรุงครรภ์มาเช่นกัน แต่ว่าเมื่อเห็นทุกคนเอาแต่ของกินมาให้ จึงยืนอยู่ด้านนอกไม่ได้เข้าไป ‘คนรักมากเสียจริงนะ’ เขาหงุดหงิดที่พนักงานพวกนั้นแย่งซีนไปหมด จึงเดินกระแทกเท้าถือถุงอาหารขึ้นไปด้านบน กินเองก็ได้...! เขาเดินเข้าไปในห้องพร้อมกับเปิดกล่องอาหารนั่งกินด้วยความโมโห ที่เธอเลือกไม่พึ่งเขาเพราะมีผู้ชายล้อมหน้าล้อมหลังอยู่นี่เอง ‘แล้วในท้องนั่นลูกเขาหรือเปล่าก็ไม่รู้’ ยิ่งคิดเขาก็ยิ่งแค้นเคืองเธอนัก นี่เขาปล่อยให้เธอทำงานอยู่แต่กับพวกผู้ชายเยอะแยะได้ยังไงกัน ชายหนุ่มนั่งกินโจ๊กที่ซื้อมาจนหมด แล้วก็ไปนั่งทำงานต่อ โดยไม่สนในเรื่องของยายเด็กดื้อคนนั้นอีก แต่ก็ต้องสะดุ้งอีกครั้งเมื่อเลขาตัวดีวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา ตึก ตึก ตึก...! เป็นต่อรีบวิ่งมารายงานข่าวให้เจ้านาย เสียงวิ่งทำให้เจ้าของห้องละจากเอกสารหันมามองที่มาของเสียง “นายครับ...นาย...คุณชลันธร คุณชลันธร” “เป็นต่อ ...ชลันธรทำไม!” เมื่อได้ยินชื่อคนที่เป็นเมียตีทะเบียน แต่ว่าไม่ได้เปิดตัว เขาก็รู้สึกอกสั่นขวัญหายทันที ยิ่งเห็นเลขาหน้าตาตื่นมาอีก ก็กลัวว่าเธอจะเป็นอันตรายอะไรหรือเปล่า “คุณ...หืด...คุณ...!” “ไอ้เป็นต่อ...ถ้ายังชักช้าเดี๋ยวได้โดนทีนฉันยำแน่” คนฟังก็ตื่นเต้น ไอ้นี่ก็ยังมาอ้ำๆ อึ้งๆ อีก “คุณชลันธรได้ลูกแฝดครับ” “ไอ้นี่...นึกว่าอะไร เรื่องแค่นี้” ถ้าเป็นเรื่องนี้เขารู้ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว “เจ้านายไม่ตื่นเต้นเหรอครับ” เป็นต่อสงสัย เพราะนี่เป็นข่าวใหม่ เพิ่งรู้กันไม่กี่คนเอง “เออ...รู้แล้ว” “รู้แล้ว?” นั่นทำให้เป็นต่อสงสัยมากยิ่งขึ้นไปอีก เจ้านายไปรู้มาจากไหน “ก็เมื่อวาน...!” เมื่อนาคิมจะเล่าต่อ ก็กลืนคำพูดทันทีแล้วเปลี่ยนเรื่อง “ไม่มีอะไร ช่างเถอะก็แค่คนท้องลูกแฝดมีอะไรน่าแปลกใจนักหนา” เขาทำเหมือนไม่สำคัญแต่ที่จริงก็ตื่นเต้น คิดเข้าข้างตัวเองอยู่ไม่น้อย ‘คนมันน้ำยาดีโว้ย’ “นี่คือข่าวที่ดีที่สุดเลยนะครับ แล้วมีการโหวตด้วยแผนกไอทีทำโพลโหวตชื่อน้องแฝด” “ฮะ!” แผนกนี้มันว่างกันมากหรือไง มาคิดชื่อลูกของเขาเองเนี่ย ลูกของเขาก็ต้องเป็นเขาที่เป็นคนตั้งสิ “เจ้านายฟังไม่ผิดหรอกครับ ตอนนี้แผนกไอทีเลี้ยงดูปูเสื่อ จนน้องชลันธรแทบไม่ต้องทำอะไร แค่มาทำเอกสารกับกินๆ นอนๆ เพราะท้องแฝดนั้นลำบากมาก” นาคิมฟังเลขาเล่าเรื่องสรรเสริญเยินยอแผนกไอทีพวกนั้นอย่างรู้สึกเบื่อหน่าย แต่เขาเองที่เป็นคนคิดทั้งให้เธอฝากท้องโรงพยาบาลที่ดีที่สุด แล้วก็จัดการทุกเรื่องให้ แต่ความดีไม่มีให้พูดถึง น่าเจ็บใจชะมัด “ถ้าพวกมันว่างกันมาก ก็สั่งให้งานไปเยอะๆ” “นายครับ นายจะใจร้ายกับคนท้องแบบนี้ไม่ได้” เป็นต่อถึงกับเป็นเดือดเป็นร้อน ยืดตัวกอดอกหลังตรงมองมาที่เจ้านายของตน “ใครเป็นเจ้านาย ใครเป็นลูกน้อง” นาคิมมองตาเขียวเมื่อนับวันไอ้เวรนี่ชักจะเอาใหญ่ “อุ๊ย...! ล้อเล่นครับนาย ผมไปทำงานแล้วคราบบบ” เป็นต่อรีบออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว พร้อมกับเข้าไปโหวตโพลตั้งชื่อน้องแฝดที่แผนกไอทีทำขึ้นมา เมื่อลูกน้องสุดกวนออกไป เขาก็อยากรู้เจ้าพวกนี้ตั้งชื่อลูกของเขาว่าอะไรกันบ้าง ‘วาคิม & นลิน’ ‘นาวิน & นาลิน’ ‘ชานนทร์ & ชรัญญา’ ‘ขิม & ขลุ่ย’ ‘นลิน & นลัน’ ‘ปลาวาฬ & ปลาดาว’ ‘น้ำมนต์& น้ำอิง’ ‘ชวิน& ชมดาว’ ‘พวกนี่คิดชื่อกันได้แค่นี้เองเหรอ’ เขาส่ายหน้าทันที เพราะว่าไม่มีชื่อไหนที่เขาชอบเลยสักนิด แผนกไอที “คนเข้ามาโหวตกันเต็มเลย หรือเราต้องมีรางวัลกับคนที่โหวตแล้วตรงใจชลันธรดีไหม” อนงนาถหัวโจกคนคิดกิจกรรมนี้ขึ้นมา เพื่อสร้างความครึกครื้น ชลันธรได้แต่อมยิ้มกับเพื่อนๆ ที่เอาแต่ลุ้นกับการตั้งชื่อ เธอยังไม่ได้คิดชื่อลูกเลย แต่เพื่อนร่วมงานของเธอชิงไปคิดเรียบร้อยแล้ว แต่ก็คงเอาเป็นชื่อเล่น เพราะชื่อจริงเธอคงจะไปคิดอีกที ให้เข้ากับวันเดือนปีเกิดของลูกๆ เมื่อคิดเรื่องนี้ได้ไม่นานว่าที่คุณแม่มือใหม่ก็รู้สึกว่าตัวเองเริ่มหิวอีกแล้ว เธอเดินเข้าไปที่ห้องครัวกลาง แล้วก็เปิดหาอาหารมานั่งกิน “หิวเก่งกันจริงๆ นะเจ้าตัวแสบ” เธอกินไปก็ลูบท้องไป นาคิมเดินลงมาตรวจบริษัท ไปตามแผนกต่างๆ โดยมาหยุดที่แผนกไอที สายตาของเขาสอดส่องไปหาร่างเล็กที่อุ้มท้องลูกของเขา แต่ก็ไม่เห็นที่โต๊ะ เขาจึงเดินเข้าไปกระแอมเพื่อให้พนักงานที่กำลังมุงอะไรสักอย่าได้รู้ว่าเขาเข้ามาแล้ว “อะ...แฮ่ม” เสียงกระแอมเรียกสายตาทั้งหมดให้หันไปทางเดียวกัน แต่เมื่อเห็นแล้วว่าเป็นใครวงก็แตกหือทันที “สวัสดีค่ะบอส ไม่ทราบมีอะไรให้รับใช้ไหมคะ” อนงนาถ ผู้ถูกเลือกของแผนก หรือเรียกง่ายๆ คือโดนถีบให้มารับมือกับนาคิม เอ่ยขึ้น “เตชิตอยู่ไหม” “หัวหน้าไปประชุมค่ะ” อนงนาถเอ่ยตอบเจ้านายไป “อ่อ...อย่างงั้นเหรอ” อนงนาถมองตามสายตาที่สอดส่องของผู้เป็นเจ้าของบริษัท แต่ไม่รู้ว่าเขากำลังหาอะไรเลยต้องถามขึ้นอีก “บอสหาอะไรเหรอคะ” “ชลันธรไปไหน” เขาพูดออกมาในที่สุด “อ้อ...น่าจะหิวค่ะไปหาอะไรกิน” อนงนาถโยกไปมาตามสายตาของเขา จนตัวเองแทบมึนหัว “เอ่อ...งั้นก็ไม่มีอะไร ผมไปนะ” นาคิมรู้แล้วว่าเธออยู่ไหนก็เลยจะตามไปหาคนที่ไม่แม้จะตอบข้อความกลับเขา ร่างเล็กกำลังนั่งกินขนมที่พวกเพื่อนๆ ซื้อมาให้อย่างอารมณ์ดี แต่เมื่อได้ยินเสียงของนาคิม ก็ทำให้เธอหยุด “อร่อยไหม” เขาถามเสียงเรียบ พร้อมกับเอาขนมมาวางให้ แต่เมื่อเธอเห็นหน้าเขาก็วิ่งเข้าห้องน้ำไปอีกแล้ว “ฮึก...อ๊วก...!” เสียงโก่งคออ๊วกดังขึ้นอีกแล้ว ทำเอานาคิมหัวเสีย “เจอหน้าฉันก็เอาแต่คลื่นไส้ ตั้งใจจะแกล้งใช่ไหม” เขาคิดว่าเธอแกล้ง เพราะเวลาอยู่กับคนอื่นเห็นอยู่ว่าสบายดี แล้วทำไมพออยู่ใกล้เขาก็คลื่นไส้อีกแล้ว “บอส...ออกไปห่างๆ...เหม็น” เธอพูดไปอ๊วกไป จนคนที่โดนกล่าวหาว่าเหม็นต้องขยับออกพร้อมกับดมว่าตัวเองเหม็นอะไร เขาก็อาบน้ำมาหอมขนาดนี้ อนงนาถเดินมาเข้าห้องน้ำก็ได้ยินเสียงเพื่อนสาว อ๊วกอีกแล้ว เธอจึงรีบวิ่งเข้ามา “ธร...ทำไมแกแพ้ท้องอีกแล้ว” อนงนาถลูบหลังให้เพื่อนและมองหน้านาคิมอย่างต้องการคำตอบ “ผมเปล่านะ” นาคิมรีบแก้ตัวก่อนที่ตัวเองจะโดนกล่าวหาว่ารังแกคนท้อง สายตาของอนงนาถที่มองเขามานั้น มันบอกได้คำเดียวจริงๆ “แล้วทำไม...!” เธอไม่อยากจะเชื่อคนเป็นเจ้านายนัก หากไม่ทำเพื่อนของเธอต้องแพ้ท้อง แล้วเขามาอยู่หน้าห้องน้ำได้ยังไง “ฉันอาจจะเหม็นน้ำหอมที่บอสใส่ อย่าไปโทษบอส” ชลันธรรีบแก้ตัวให้เพื่อน กลัวว่าจะโดนไล่ออกไปเสียก่อน คนที่ได้รู้ว่าเพราะอะไร ก็รีบออกห่างทันที ที่จริงเขาก็แค่อยากบอกเธอว่า เรื่องชื่อของลูกเขาจะเป็นคนตั้งเอง แต่ว่าเธอก็เอาแต่เหม็นเขาท่าเดียว จะเข้าใกล้ในระยะประชิดก็ทำไม่ได้ “รบกวนบอสออกไปก่อนได้ไหมคะ...” อนงนาถเองก็ได้กลิ่นน้ำหอมของเขา แต่ว่าเธอไม่ได้เหม็น หากแต่เพื่อนเหม็นก็ต้องจัดการที่ต้นเหตุ ไม่เช่นนั้นวันนี้คงไม่ได้เป็นอันทำอะไรกันพอดี นาคิมเดินสะบัดหน้าออกไปอย่างไม่พอใจ เขาเหม็นที่ไหน ตัวออกจะหอม ที่จริงอยากจะเถียงกลับนักว่า เมื่อก่อนนี่กอดเขาหอมเขาแทบจะสิง แต่ตอนนี้แค่เห็นหน้าก็อ๊วกแล้ว น่าโมโหนัก...!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more