คืนนี้ลูกทั้งสองของเธอ นอนคั่นตรงกลางระหว่างเธอและเขา ดวงตาเล็กมองพ่อกับแม่สลับกันตาแป๋ว และก็ไม่ยอมง่วงอีกต่างหาก
“พ่อฮะ เมื่อไหร่จะทำลูกฮะ” เด็กชายเดือนหนาวที่สงสัยอะไรก็อยากรู้ไปเสียหมด ก็ตั้งหน้าตั้งตารอคอยผู้เป็นพ่อทำลูก
“เดือนหนาวลูก เรื่องนี้มันอธิบายยาก แต่ว่าเมื่อลูกโตแล้วจะรู้เองนั่นแหละ”
“ผมโตแล้วฮะ” เขาโตแล้วไม่ใช่เด็กๆ เสียหน่อย ทำไมพ่อกับแม่ชอบคิดว่าเขาเป็นเด็กอยู่เรื่อย
“พ่อหมายถึงโตอายุ 18 ปี แบบนั้นลูก”
“พ่อทำลูกเป็นตอนไหนฮะ” เขาก็อยากทำลูกให้เป็นก่อนคนอื่นเหมือนกัน จะได้เก่งกว่าเด็กทั่วไป
“พ่อเหรอ...” “ฮะแฮ่ม” เสียงกระแอมของผู้เป็นแม่ดังขึ้น หลังจากพ่อลูกชักจะพูดไปเรื่อย แล้วเธอก็ไม่อยากให้เขาพูดเรื่องนี้อีก
“พ่อว่านอนกันดีกว่า แม่เหนื่อยแล้ว พรุ่งนี้แม่ต้องไปทำงานแต่เช้า” เดือนหนาวกับดาวเหนือมองหน้ากันแล้วถอนหายใจ เพราะผู้เป็นพ่อยังไงก็ไม่ให้คำตอบในวันนี้แน
