“ค่ะ...พี่พึ่งมาทำงาน”
“วันนี้มาเช้าจังเลยนะคะ พวกเราไม่เห็นพี่แนนตั้งหลายวัน ลาป่วยเหรอคะพี่แนน?”
“ค่ะ...พี่ไม่ค่อยสบาย...เดี๋ยวพี่ตอกบัตรทำงานก่อนนะคะ”
“เดี๋ยวค่ะพี่แนน” เบนท์ร้องขึ้นและเข้าไปจับมือณชนกเอาไว้
“มีอะไรเหรอคะน้องเบนท์”
“คืองี้ค่ะ...พอดีว่ามีคนอยากพบพี่แนนน่ะค่ะ เขามาคอยพี่แนนหลายวันแล้ว เห็นบอกว่ามีเรื่องอยากคุยกับพี่แนนมาก”
ณชนกย่นคิ้ว “ใครกันคะ”
“ตามพวกเรามาทางนี้สิคะ...คงใช้เวลาไม่นานหรอกค่ะ นี่ก็ยังไม่หมดเวลาตอกบัตรเลยนะคะพี่แนน”
ปลาสำทับ ณชนกลังเลชั่วครู่ หญิงสาวคิดว่าเธอไม่ได้มาทำงานหลายวันอาจมีคนต้องการเจอเธอจริง ๆ อย่างสาวเสิร์ฟรุ่นน้องว่าก็เป็นได้ แล้วเธอก็เดินตามเบนท์และปลาไปยังด้านหลังของโรงแรมในเวลาเช้าที่ยังเงียบสงบ มันเป็นสวนดอกไม้ของโรงแรมซึ่งปลอดคน เมื่อไปถึงที่นั่นเธอก็เห็นใครคนหนึ่งนั่งรออยู่แล้วที่เก้าอี้ในซุ้มไม้ซึ่งถูกจัดแต่งอย่างสวยงาม
“คุณจัน
