“คุณลุงเฮ็คเตอร์...มารับคลีโอกับคุณแม่...ใช่ไหมคะ?” ถามเสียงแจ๋ว เฮ็คเตอร์พยักหน้า
“ค่ะ...ลุงมารับคลีโอกับคุณแม่”
“เย้ๆๆ...คลีโออยากกินไอศกรีมค่ะ...คลีโออยากกินช็อคโกแล็ต”
“อย่า...อย่ารบกวนคุณลุงดีกว่านะคะ”
ณชนกประสานมือเย็นเฉียบเข้าด้วยกันและแทบไม่กล้าสบนัยน์ตาคมปลาบคู่นั้นที่จ้องมองหญิงสาวด้วยประกายกล้าแข็ง
“ลุงจะพาคลีโอไปที่บ้านคุณลุงนะคะ”
“เย้ๆๆ...ดีใจจังเลย...คุณแม่ขา...ไปกันเถอะค่ะ...ไปกัน”
“เราต้องกลับบ้านค่ะ...คลีโอ...ลูกต้องกลับบ้านกับคุณแม่นะคะ”
ณชนกเข้าไปใกล้และยื่นมือออกไปเพื่อจะรับตัวลูกสาวจากอ้อมแขนของเฮ็คเตอร์ หากแต่เขานิ่งเฉย ไม่ยอมส่งตัวคลีโอให้ มุมปากบนใบหน้าคร้ามคมเผยอขึ้นเล็กน้อย
“ทำไมจะรีบกลับล่ะ เรามีเรื่องที่ต้องคุยกันอีกเยอะแยะ”
น้ำเสียงหนัก ๆ ที่ดังออกมานั้นณชนกได้ฟังก็รู้ทันทีว่าเขากำลังแสดงความไม่พอใจอะไรบางอย่าง ม่านตาของหญิงสาวขยายกว้างเมื่อเฮ็คเตอร์ห
