“คุณพุฒควรไปหาหมอ” แต้มรักมองรอยแผลเหนือขมับของเขาที่มีเลือดไหลซึมออกมา แม้ไม่มากมายแต่สำหรับเธอแล้วมันดูน่ากลัว
“ผมไม่เป็นอะไรจริง ๆ ครับ แผลแค่นี้สบายมาก” พุฒดึงมือเรียวมากุมไว้แนบอก เขายิ้มกว้างเพื่อให้เธอสบายใจว่าเขาไม่เป็นอะไรจริง ๆ
“ถ้าอย่างนั้น ถึงคอนโด แต้มจะทำแผลให้นะคะ”
“ครับ”
“แล้วตำรวจเขาจะเรียกตัวพวกเราไปสอบปากคำไหมคะ เพราะลานจอดรถมีกล้องวงจรปิดด้วย เขาต้องรู้ว่าเป็นพวกเราแน่เลย อีกอย่าง แต้มเป็นคนโทรแจ้งตำรวจด้วย” แต้มรักถามด้วยความกังวล
“ชิณณ์จะจัดการเรื่องพวกนี้เอง เราไม่ต้องไปให้ปากคำหรอกครับ”
“ค่ะ”
แต้มรักถอนหายใจแรง หญิงสาวเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะถามอีกว่า
“คุณชิณณ์เขาจะจัดการกับพี่ธนายังไงหรือคะ”
พุฒถอนหายใจ เขาหันไปมองสบตาเธอแวบหนึ่ง ก่อนจะตอบว่า
“อาจจะซ้อมหนักปางตายแล้วปล่อยให้ไปหาเงินมาใช้หนี้”
“เหรอคะ” แต้มรักยอมรับว่าสิ่งที่ธนาทำกับเธอนั้นไม่อาจให้อภัยได้
