“เจ้ามิได้ชื่อเฟยลี่ หรือว่า เฟยเย่ แต่ชื่อว่า เฟยเฟย”
“เพคะ ชื่อเดิมของหม่อมฉันชื่อ “จ้าวเฟยเฟย” เป็นแพทย์สนามอัจฉริยะหนึ่งในสี่ของประเทศ”
“แพทย์ เช่นนี้นี่เองเจ้าจึงรู้เรื่องเกี่ยวกับยาและการรักษารวมถึงยาพิษ แล้วเจ้า…ตายได้เช่นไร”
“หม่อมฉันถูกศัตรูฝ่ายตรงข้ามจับได้และถูกยิงที่หลังจนเสียชีวิตเพคะ”
“ยิง พวกเขาใช้เกาทัณฑ์ยิงเจ้าจนตายงั้นหรือ”
“มิใช่เพคะ ในยุคสมัยที่หม่อมฉันจากมา อาวุธที่ใช้ทำสงครามกันเลวร้ายกว่ายุคนี้มากนัก พวกเราเรียกมันว่า ปืน ระเบิด ขีปนาวุธและนิวเคลียร์ที่มีอานุภาคทำลายล้างในวงกว้าง”
“เอ่อ เดี๋ยวนะ เจ้าพูดภาษาที่ข้าไม่เข้าใจ ข้า…สับสน ในใต้หล้านี้อาวุธที่รุนแรงนอกจากกระบอกปืนใหญ่ที่ทำจากดินปืนนั่น ยังมีอาวุธที่รุนแรงกว่านั้นอีกงั้นหรือ”
“เพคะ มันสามารถบินได้ ปล่อยอาวุธจากอากาศเพื่อสังหารคนเกือบร้อยได้ในคราเดียว และบางอย่าง สามารถฆ่าคนได้เกือบครึ่งประเทศ”
“ประเทศ
