นรินทร์กดร่างเด็กสาวลงเบื้องล่าง เขาขึ้นคร่อมทับแล้วจับขาของเธอขึ้นพาดบ่า ท่วงท่านี้ทำให้เขาสอดลึกมากขึ้น ยามกระแทกกระทั้นเข้าในร่องรักของเธอ พิมพ์แก้วเคยคิดจะถอยหนีแต่เขารวบขาเอาไว้ไม่ยอมให้หนี
“อย่าหนีอา” นั่นเป็นประโยคที่เธอจำได้ เพื่อไม่ให้อารมณ์ในการร่วมรักขาดตอนเธอจึงต้องจิกผ้าปูเตียง นอนร้องครางอยู่แบบนั้นเพื่อให้เขาเอาจนเสร็จ แม้ท่านี้ทำเอาเธอเสียวจนอยากถอยหนีเสียหลายครั้ง แต่สุดท้ายก็ต้องสู้ไม่ถอย
นรินทร์กระแทกอยู่แบบนั้นจนเธอหวีดร้องเสียงหลงอีกครั้ง เป็นอันว่าเธอเสร็จสมคาร่างของเขาจนตัวสั่นระริกเกร็งกระตุกอย่างรุนแรง
เขาจับเธอคลานเข่าท่าด็อกกี้เพราะนรินทร์ชอบท่านี้เป็นพิเศษ ได้กระแทกแรงๆ ลึกๆ และค่อนข้างถึงใจ มือหนาดึงแขนของเด็กสาวมาจากทางด้านหลัง ท่อนเนื้อวิ่งเข้าวิ่งออกในร่องชุ่มฉ่ำจนได้เสียงตั่บๆ ดังประสานกับเสียงน้ำรักฉ่ำแฉะ บทรักร้อนแรงของเขาจบลงด้วยความสุขสม ก่อนที่หยาด
