1 อาทิตย์ผ่านไป
พ่อกับแม่เสี่ยฟร๊องหาฤกษ์มาให้แล้ว ได้ฤกษ์แต่งในอีกสองเดือนข้างหน้า แต่ก็ยังถือว่าเร็วอยู่นะ ตอนนี้พ่อแม่เสี่ย... เอาเป็นว่าญาติ ๆ เสี่ยทุกคนอยู่ที่บ้านฉัน ตอนแรกฉันก็กลัว ๆ นะว่าถ้าพ่อแม่เสี่ยเห็นบ้านฉันจะรังเกียจแต่ไม่เลยค่ะ
“คือฉันอยากจะมาสู่ขอลูกสาวคุณให้ลูกชายฉันค่ะ เรียกค่าสินสอดมาได้เลยนะคะ เท่าไหร่ก็ได้เรายินดี” แม่เสี่ยยิ้มให้แม่ฉันอยากเป็นมิตร
“โอ้ยย เอามันไปโลดดดด” โอ้ยยยแม่หน้อแม่
“แม่!!” ฉันทำเสียงเชิงดุแม่ ทำเป็นเลยไปเรื่อยเลยยย
“อิหลีบ่ ป๊าดใจดีคักแท้” ((จริงไหมเนี่ย ใจดีจริงๆ)) ไอ้ไนท์ก็อีกคน ทุกคนขำกับสิ่งที่แม่กับน้องแกล้งฉันมาก ส่วนฉันนี่อายแทบเอาหน้าไปซุกอกเสี่ยเลยทีเดียว
“ขอแค่ฮักลูกสาวของฉันอิหลี เงินทองมันบ่ได๋สำคัญหยังดอก” ((ขอแค่รักลูกสาวของฉันจริง ๆ เงินทองมันก็ไม่ได้สำคัญอะไรหรอก)) แม่บอกแล้วมองฉัน สายตาของแม่ลึกซึ้งมาก ทำเอาฉันแทบร้องไห้เล
