แม็กซ์เวลล์กลับมาบ้านในสภาพแตกต่างออกไปเช่นทุกวัน นัยน์ตาดำขลับกวาดมองรอบห้องนอนที่เคยมีเจ้าของรอยยิ้มสดใสอยู่ ทว่าตอนนี้กลับเหลือเพียงความว่างเปล่า ร่างสูงใหญ่ทิ้งตัวนั่งลงโซฟา หยิบบุหรี่ออกมาคาบไว้ในปากก่อนจะใช้ไฟแช็คลนปลายกระบอกจนควันสีเทาคลุ้งกระจาย
เขาหยิบโทรศัพท์ออกมา ทันทีที่เปิดหน้าจอ สิ่งแรกที่เขาเห็นเลยก็คือ...ภาพหน้าจอที่เขาใช้รูปณิชาตั้งเอาไว้ แวบแรกที่ได้เห็นหัวใจแกร่งเหมือนกำลังถูกบีบรัดจนรู้สึกปวดหนึบ
ตรู๊ด ตรู๊ดดด~
กลางวันยังปิดเครื่องอยู่เลย ทว่าพอมาตอนนี้เริ่มกลายเป็นติดต่อไม่ได้แล้วเสียอย่างนั้น เขาแค่นยิ้มออกมาคนเดียวท่ามกลางความมืด มือพลางยกปาดน้ำตาที่ไหลกลิ้งลงมาบนแก้มออก
"หึ นี่มึงกำลังร้องไห้อยู่เหรอไอ้แม็กซ์"
เขาพึมพำออกมา ก่อนจะเลื่อนปลายกระบอกของบุหรี่เข้าปากแล้วดูเอาควันสีเทา พ่นควันออกมา เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นเผลอทำให้เขาดีใจจนยิ้มออกมา ทว่ากลับต้องผิดห
