ณิชานั่งหลับติดกับประตูฝั่งตัวเองของรถหรูที่กำลังเคลื่อนตัวบนถนน แรงสะเทือนเวลารถวิ่งพานทำให้ศีรษะเธอกระแทกใส่กับกระจกรถ เพราะความเพลียบวกกับเมื่อคืนได้นอนไม่กี่ชั่วโมงเลยทำให้เธอเผลอหลับ
แม็กซ์เวลล์หันมามองณิชา สังเกตเห็นศีรษะเธอกระแทกกับกระจกรถ ตอนแรกเขาว่าจะไม่สนใจ ทว่าสุดท้ายกลับทำไม่ได้ เขารั้งตัวณิชาลงมานอนบนตัก เอื้อมมือปัดผมที่ปรกใบหน้าออกให้ ก่อนจะถูกเธอจับมือเขาเอาไว้
"อื้อ~" พอเริ่มดึงมือออกเธอก็ส่งเสียงประท้วงในลำคอ ไม่ยอมปล่อยซ้ำยังจับแน่นกว่าเดิม ทำให้เขายอมแพ้ ปล่อยให้เธอทำตามใจตัวเอง
ครืด ครืด~
เขาล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง มองเบอร์บนหน้าจอเพื่อดูว่าใครโทรมา ก่อนจะกดรับสาย
(คุณแม็กซ์เวลล์หายไปเลยนะคะ ไม่มาหามินนี่บ้างเลย)
"...."
(มินนี่คิดถึงคุณแม็กซ์เวลล์จังเลยค่ะ เราหาเวลามาเจอกันหน่อยไหมคะ)
"ไม่ว่าง"
(ถ้าคุณแม็กซ์เวลล์ไม่ว่าง ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวมินนี่ไปหาเ
