"อื้อ! จะไปไหน~" แม็กซ์เวลล์วางณิชาลงเตียงนอน แต่ทว่าเธอกลับคว้าแขนเขาเอาไว้ เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงหย่อนยาน
"อาบน้ำ"
"ไม่ให้ไป" ณิชาดึงเขาลงมานั่ง
"เมาแล้วก็นอน"
"ใครเมา? ฉันไม่ได้เมาสักหน่อย" พูดจบก็ผลุนผลันลุกขึ้น นั่งมองแม็กซ์เวลล์ด้วยใบหน้าหงิกงอ ก่อนจะฟาดกำปั้นลงแผงอกแกร่งของมาเฟียหนุ่มหนึ่งที "คนนิสัยไม่ดี ให้อยู่สนุกต่อกับเพื่อนอีกนิดนึงก็ไม่ได้"
"เธอเมามากแล้ว"
"ก็บอกว่าไม่ได้เมาไง"
"สภาพตอนนี้ยืนได้โดยไม่เซก็ดีเท่าไรแล้ว"
"งั้นนายคอยดูนะว่าฉันเมาหรือไม่เมา" เธอเหวี่ยงขาทั้งสองลงจากเตียงนอน ก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้นยืนให้แม็กซ์เวลล์ดู เมื่อตัวเองยืนได้โดยไม่เซ ก็เริ่มพูดอวดอีกฝ่ายทันที "เห็นไหมว่าฉันยืนตรง เชื่อรึยังว่าไม่ได้...อ๊ะ!"
จังหวะที่ณิชาเดินเข้ามาหาแม็กซ์เวลล์ หมายจะใช้มือจับหน้าเขา แต่ดันขาอ่อนเซล้มใส่เขาเสียอย่างนั้น ทำให้ริมฝีปากสีระเรื่อสัมผัสลงปากมาเฟียหนุ่ม ณิชารี
