“ผมอาจจะยิงคนตายจริงๆแล้วล่ะ” ชายหนุ่มสูดลมหายใจช้าๆเพื่อให้ผ่อนคลาย เธอหันกลับมาเพื่อจะห้ามปรามความใจร้อนและใจร้ายของเขา ทว่า เพราะเขายังไม่ยอมเก็บอะไรก็ตามที่ออกมาทะเล่อทะล่านอกกางเกงเสียให้เรียบร้อย คราวนี้เธอถึงได้ร้องอุทานสมใจ...ว๊ายยย!!!
แต่เจ้านั่นไม่อาย เขายิ้มภูมิใจเสียอีก ขณะจัดการกับตัวเองจนดิบดี “มันเป็นของคุณ” ยังคะนองปากพูดให้เธออายจนหน้าแดงก่ำ ปากช้ำ จมูกช้ำเป็นสีเดียวกัน เขายังไม่หยุดเล่น วางมือลงบนขาอ่อนของเธอ ไล้ลูบสนุกมือ จนมีการกระหน่ำเคาะ เขาหลับตาแน่นด้วยความโกรธจัด
“รู้แล้วโว้ย” เธอสะดุ้งโหยง เขาผละมือจากขาอ่อนของเธอ หันกลับไปเปิดประตูรถอย่างหัวเสีย ดูท่าเจ้าของมือเคาะกระจกคงได้เสียชีวิตก็งานนี้
“มีปัญหาอะไร” เขาตะโกนผ่านกระจกที่ถูกลดลงครึ่งหนึ่งไป น้ำเสียงเกรี้ยวกราดของเจ้านายทำลุยจิแทบกลายเป็นหิน เขาไม่ได้ยินเสียงดุดันแบบนี้มานานแล้ว เจ้านายของเขากำลังโมโห เขา
