เธอเดินเข้าไปยังโรงแรมสามดาวแห่งหนึ่ง สอบถาม แจ้งชื่อ แต่พวกเขากลับแจ้งว่าห้องเต็มหลังจากที่บอกแล้วว่ามีห้องพักเหลืออยู่ในค่ำคืนเหน็บหนาวนี้ และโรงแรมสองดาวที่ตั้งอยู่ถัดกัน เหตุผลเช่นเดียวกัน ส่วนโรงแรมที่สาม ราคาแพงกว่าป้ายถึงสามเท่า และอีกสี่ ห้า หก จนกระทั่งเจ็ด เต็มหมด ไม่เหลือห้องให้นักท่องเที่ยวจรจัดอย่างเธอได้พักอาศัยเลย เธอเดินออกมายืนหน้าโรงแรมด้วยความอ่อนใจและร่างกายที่อ่อนล้าก็เริ่มประท้วง
“ปวดขาจัง” เธอทุบที่หัวเข่าเบาๆ เพื่อคลายกล้ามเนื้อ อดบ่นไม่ได้ “หมายความว่า ที่หมอนั่นพูดเป็นเรื่องจริงใช่ไหม หมอนั่นทำจริง หมอนั่นเลวจริงๆ”
เธอก้มหน้านิ่งๆ ด้วยความสิ้นหวัง เธอไม่เหลือแม้เรี่ยวแรงที่จะคิดคำสบถด่าทอและสาปแช่งผู้ชายเลือดเย็นคนนั้นต่อ เธออยากจะนั่งพักเหนื่อยสักครู่ แล้วในเวลานั้นเอง ความซวยก็มาเยือนเธออีกครั้งอย่างน่าเจ็บใจ เมื่ออยู่ๆ กระเป๋าสะพายของเธอก็ถูกกระชากไปต่อหน้าต่
