วิศวะตัวพ่อกับหมอมินิ

MN : เฮียจะกลับยังมิง่วงแล้วอ่ะ MIX : กลับเลยก็ได้พรุ่งนี้เรียนเช้าว่ะ ฉันกับพี่ชายฝาแฝดทั้ง 2 คือ MIX กับ MAX ทั้งคู่เกิดห่างกันแค่นาทีเดียวเลยไม่แบ่งใครพี่ใครน้อง แถมเกิดจากไข่ใบเดียวกันหน้าตา ส่วนสูง รูปร่างเหมือนกันชนิดที่คนไม่สนิทแยกไม่ออกแน่นอน ฉันที่เรียนแพทย์ปี 2 อยู่อีกมหาลัยแต่ก็โดนพี่ชายหิ้วมาด้วย ฉันเกิดมาพร้อมพี่ชายถึง 3 คน แม้หน้าตาจะหวานแต่เธอโตมากับศิลปะป้องกันตัว แถมถูกฝึกให้ดื่มเวลาอยู่ที่บ้านตั้งแต่เริ่มเข้าวัยรุ่น เหตุผลของพี่ชายฉันคือโตมาจะไม่มีผู้ชายที่ไหนมอมเหล้าฉันได้ Max : ทำไมเราต้องเรียนอีกที่ด้วยก็ไม่รู้ไม่งั้นก็อยู่คอนโดเดียวกันได้ MN : ดีแล้วมินิไม่อยากโดนจับผิดเวลามีแฟน Max : เรียนให้จบก่อนจะมามีทำไมฟงแฟน Mix : มึงก็ปล่อย ๆ มิบ้างเถอะ...เนอะ Mn : .ใช่...มิรักเฮียมิกซ์ที่สุดเลย เพราะมหาลัยของพี่แฝดไม่มีคณะแพทย์ฉันเลยไม่ได้ไปอยู่กับพวกเขา ส่วนพ่อกับแม่ไม่ค่อยห่วงฉันมากเลยปล่อยฉันอยากทำอะไรก็ทำคนที่หวงฉันมากสุดก็เฮีนคนโตที่ตอนนี้แต่งงานมีอาหมวยตัวน้อยแล้ว แต่ก็ยังค่อยพูดเตือนเรื่องที่ฉันออกไปอยู่เดียวเสมอ คืนนี้เรามาฟังเพลงดื่มกันแต่ฉันดื่มไปนิดเดียวเพราะมีเรียนเช้ามาก พี่แฝดก็ไม่เมาอารมณ์แบบมานั่งเล่นแก้เบื่อ ไม่มีหิ้วผู้หญิงกลับถ้ามากับฉัน ระหว่างเดินตามเฮียเพื่อจะกลับบ้าน เท้าฉันดันพลิกเซไปล้มใส่ผู้ชายคนนึงพอดี ฉันกล่าวคำขอโทษออกไปแต่ยังไม่ทันเห็นหน้าเขาก็โดนมือเฮียแมกซ์ดึงตามออกไปทันที ฉันพยายามหันไปมองเขาอีกครั้งเห็นแค่หลังคอขาวมีรอยสักโผล่พ้นปกเสื้อเชิ้ตสีดำสนิทออกมาเล็กน้อยเท่านั้น ฉันอยากจะขอโทษเขาอีกทีเพราะอะไรรู้ไหม เพราะด้วยความสูงของรองเท้าพอฉันล้มหน้าฉันก็ไปประกบกับแผงอกเขาเข้า เขาปลดกระดุมจนคอเสื้อมันเปิดกว้างอยู่แล้ว พอหน้าฉันประกบเข้าไปปากฉันก็จัดการจุมพิตร่างกายผู้ชายตัวเป็น ๆ ครั้งแรก มันทำเอาใจฉันสั่นแรงมากกลิ่นเขาหอมซะจนฉันอยากจะสะบัดมือเฮียแล้ววิ่งกลับเข้าไปดูหน้าเขา Max : อย่าเดินช้าดิ่...หิวจะรีบกลับไปกินบะหมี่ Mn : เฮียนั้นแระเดินเร็วไป เป็นครั้งแรกฉันอยากเห็นหน้าเพศตรงข้ามโดยเสน่ห์หา ทั้งชีวิตเพื่อนผู้ชายเยอะแยะแต่เพราะฉันเห็นพี่ชายของฉันเป็นไอดอล เลยไม่เคยสนใจว่าใครจะมาจีบ ก็ใช้ชีวิตชิล ๆ แบบนี้มาเรื่อยแบบสุขกายสบายใจจนกระทั่งคืนนี้ Part Kin สาวน้อยคนหนึ่งเธอล้มใส่ผมอันที่จริงผู้หญิงแกล้งสะดุดล้มใส่ผมอยู่แทบทุกวันอยู่แล้ว แต่คนนี้ไม่มีคนอื่นเธอไม่หยุดมองหน้าผมเลย อาจเพราะเธอโดนดึงตัวจากผู้ชายที่มาด้วยกันตัวแทบลอย ผมก็ไม่โกรธอะไรได้ยินเธอพูดขอโทษผมแล้ว แต่รอยลิปสติกที่ติดตัวผมกลับมาด้วยนี่สิ มันทำให้ผมนึกถึงเธอขึ้นมา เสียงหวานเล็ก ๆ ที่พูดขอโทษอย่างน่ารักอยู่ใต้คางผม เสียงเพลงที่เป็นเพลงช้าทำให้ได้ยินชัดกว่าปกติ แต่ก็แค่นั้นมันไม่มีอะไรพิเศษไปกว่าคนผ่านมาแล้วก็ผ่านไป มหาลัย NYU วันนี้ที่สโมผมมีประชุมเรื่องค่ายอาสาที่คณะวิศวะจัดทุกปี แต่ก็เปิดรับนักศึกษาคณะอื่นเดินทางไปช่วยกันเป็นจิตอาสา ส่วนมากก็จะมาจากนิเทศ ยิ่งพวกชมรมถ่ายภาพจะไม่พลาดสักปี พวกนี้มาช่วยด้วยถ่ายรูปด้วยบางคนก็ส่งรูปเข้าประกวดได้เงินกันพอหอมปากหอมคอ แต่สำหรับผมกับเพื่อนเราแค่อยากได้คนช่วยเวลาไปทำกิจกรรมแบบนี้ ใครจะมาช่วยมากช่วยน้อยก็ยินดีไม่คิดอะไรมาก ครั้งนี้ในที่ประชุมมหาลัยคณะอาจารย์ลงมติว่าจะทำหนังสือให้คณะแพทย์ส่งนักศึกษาปี 2-3 ไปค่ายอาสาจำนวน 4 คนด้วย แล้วจะทำแบบนี้ทุกปีในวาระต่อ ๆ ไป บ่ายนี้ผมเลยต้องเรียกประชุมเฮดว๊ากกับกรรมการสโมสร ว๊ากทั้งหมดก็เพื่อนผมครับเลยไม่มีปัญหาเรียกตอนไหนก็ว่าง เพราะเรียนด้วยกัน อาจจะต่างวิชาบางตัวเพราะบางคนเรียนโยธาส่วนผมเรียนไฟฟ้า คนอื่น ๆ ที่สโมก็มีต่างคณะตามความถนัดอย่างเหรัญญิกก็เลือกมาจากคณะบัญชีแถมทำไปทำมาเพื่อนผมไอ้ "กัปตัน" ก็รวบหัวรวบหางมาเป็นแม่ทูนหัวของมันเรียบร้อย คนโสดที่เหลือก็ผม วาฬ (W) ออกัส (AG) พอตเตอร์ (PT) เรียกว่าทิ้งไปมีเมียแค่คนเดียวครับ นอกนั้นโสดยกกลุ่ม เสียงของนักศึกษาแพทย์กำลังพูดคุยกันใกล้เข้ามา ทำให้พวกผมยืดตัวขึ้นจากท่านั่ง ๆ นอน ๆ เพื่อจัดระเบียบร่างกาย เดี๋ยวจะโดนมองว่าไม่มีมารยาทในการต้อนรับคนอื่น ทั้ง 4 คนที่เข้ามาเป็น ชาย 2 หญิง 2 ซึ่งมารู้ที่หลังว่าผู้ชายเป็น LGBT ผมเลยพยายามระมัดระวังคำพูดมากขึ้น พวกผมไม่มีปัญหาอะไรกับเรื่องนี้แต่เพราะกลัวว่าจะชินกับการโวยวายพูดจาแบบไม่คิดหน้าคิดหลัง เลยออกตัวเหมือนกันว่าถ้าพวกผมพูดอะไรไม่ดีให้เพื่อน ๆ แย้งได้ทันที เพราะต้องทำงานรวมกันอีกหลายวัน ทั้ง 4 แนะนำตัวเป็นชื่อเล่น คนแรก สีไม้ คนที่สอง เตเต้ คนที่สาม เลิฟ คนที่สี่ มินิ แล้วคนนี้นี่แระครับทำผมถึงกับใช้ความคิดอยู่ครู่ใหญ่ คุ้นตาแต่ก็ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนแน่นอน เธอมีผมยาว ตาโตแต่ออกแนวหมวยนิด ๆ ผิวขาวอมชมพูตัวเล็ก ๆ ถ้าดูจากความสูงรวมถึงรองเท้าน่าจะไม่เกินบ่าผมแน่นอน