(โซ่)
8.23 pm.
ตืด...ตืด..
"พะพี่หยุดก่อน"
ผมถอนหายใจพลางเสยผมที่กำลังตกลงมาปรกหน้า และเต็มไปด้วยเหงื่อของตัวเองขึ้นหลังจากที่ตัวเองเพิ่งโดนหยกเบรกไปเพียงเพราะแรงสั่นจากโทรศัพท์ของเธอ
"ยังไม่ต้องรับก็ได้ไหมจะเสร็จแล้วเนี่ย"
"ไม่ได้สิคะเผื่อเหมมีเรื่องเร่งด่วน"
ไอ้เหมอีกแล้ว ผมจิ๊ปากและมองหยกที่กำลังเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มากดรับทั้งๆที่เราทั้งสองต่างกำลังเชื่อมประสานกันอยู่ ผมมองร่างบางที่ตอนนี้ดูผอมไปนิดหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมานานนับห้าเดือนอย่างไม่พอใจนิดๆ ดูก็รู้ว่าหยกไม่ค่อยจะกินข้าวกินปลาน่ะ
"ฮัลโหลว่าไงเหม"
ผมเลื่อนสายตาขึ้นไปมองใบหน้าสวยที่ตอนนี้แดงก่ำและเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อด้วยสายตานิ่งเรียบ ก่อนริมฝีปากจะเผลอยกยิ้มเมื่อนึกอยากแกล้งคนตรงหน้า...สันดานนี้ต่อให้ไม่เจอนานแค่ไหนผมก็แก้ไม่หายจริงๆว่ะ
"อ๊ะ..อืมๆเมื่อกี้ฟังอยู่"
เพี้ยะ!
หยกถลึงตาใส่พร้อมกับฟาดผมเต็มแรงจนแสบไม่น
