แทนที่จะเดือดเนื้อร้อนใจกับของเหลวที่ปลดปล่อยเข้ามาในตัวเธอ เพทายกลับเห็นว่าการสั่งให้เธอเลิกกับเพลิงกัลป์เป็นสิ่งสำคัญกว่า
"ทำไมคะ ทีตอนนั้นคุณยังบอกอยู่ให้พิณไปเจอผู้ชายดีๆ อยู่เลย"
"ไอ้เพลิงเนี่ยนะดี?"
"สำหรับพิณพี่เพลิงเป็นคนดีที่สุดเท่าที่พิณเคยเจอมา อื้อ! คุณจะกระทุ้งเข้ามาทำไม มันจุกนะ!"
"อย่ามาชมมันต่อหน้าฉัน"
"..."
"เงียบแบบนี้แปลว่าเธอจะไม่ยอมเลิกกับมันงั้นสิ"
"เรื่องอะไรพิณต้องยอมเลิกกับเขาเพียงเพราะคุณเพไม่ชอบ เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย" จ้างให้ก็บอกหรอกว่าตอนนี้เธอกับเพลิงกัลป์ตกลงเป็นแค่พี่น้องกันแล้ว
"ถ้าเธอยอมเลิกกับมัน ฉันจะยอมให้เธอมาเจอน้องพอร์ชทุกวัน"
"คุณพูดจริงเหรอ!!"
"อืม คราวนี้จะบอกเลิกมันได้รึยัง"
"เลิกก็ได้ค่ะ แต่คุณช่วยเอาเพน้อยออกไปก่อนได้มั้ย พิณอึดอัด"
"แต่ฉันยังไม่อิ่ม"
"แต่..."
"ไม่มีแต่"
"ทีคุณยังแต่ได้เลย"
พั่บ พั่บ พั่บ
"อ๊ะ...หยุ
