กลับจากส่งเพลงพิณ เพทายก็ไปนั่งดื่มที่ผับของเหมราชต่อ จู่ๆ เขาก็รู้สึกไม่อยากกลับเพนต์เฮาส์ที่ไม่มีคนตัวเล็กขึ้นมาอย่างไร้เหตุผล
"มึงมาผับกูอย่างนี้น้องพิณไม่ว่าเหรอ"
"ว่าเรื่องอะไร"
"เอ้า เมียที่ไหนจะชอบให้ผัวมาเที่ยวกลางคืน นี่อย่าบอกนะว่ามึงทะเลาะกับน้องพิณมา" เหมราชเลิกคิ้วถาม
"เปล่า กูก็แค่ยังไม่อยากกลับบ้านก็แค่นั้น" เพทายตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบไร้อารมณ์
"งั้นให้กูเรียกมาสาวๆ มานั่งเป็นเพื่อนมั้ยล่ะ"
"ได้ ก็ดี"
"ห๊ะ มึงเอาจริงดิ?" เหมราชเหวอ เพราะที่บอกว่าจะเรียกเด็กมาให้เขาก็แค่แหย่เล่นเพราะคิดว่ายังไงเพทายก็ไม่น่าจะเอา ตั้งแต่คบกับเพลงพิณเพื่อนเขาก็แทบจะไม่เห็นผู้หญิงคนไหนอยู่ในสายตาเลย
คืนเดียวกันนั้น...
พรึ่บๆๆ
"นอนไม่หลับรึ?"
"ยายยังไม่หลับอีกเหรอจ๊ะ นี่มันจะเที่ยงคืนแล้วนะจ๊ะ"
"เอ็งนอนพลิกตัวไปมาทั้งคืนแบบนี้ข้าจะหลับลงได้ยังไง"
"ขอโทษจ๊ะ"
"แปลกที่ล่ะสิ"
"จ
