บทที่4 หนี้
516 Words
เงินตั้งสามแสนเธอจะไปหามาจากไหน เพลงพิณคิดเรื่องนี้จนไม่เป็นอันทำงาน ทอนเงินลูกค้าผิดๆ ถูกๆ จนโดนลูกค้าด่าก็หลายครั้ง ต้นอ้อเห็นท่าไม่ดีเลยเรียกเพลงพิณไปคุยที่หลังร้าน แล้วให้พนักงานอีกคนมายืนเคาน์เตอร์แทนไปก่อน
"วันนี้เป็นอะไรของเธอเนี่ย ทำไมไม่มีสมาธิทำงานเอาซะเลย"
"ขอโทษค่ะ พอดีเมื่อวานยายพิณลื่นล้มหัวฟาดฟื้นห้องน้ำต้องเข้าโรงพยาบาลด่วน"
"ห๊าา! แล้วเป็นอะไรมากรึเปล่า"
"ตอนนี้ปลอดภัยแล้วค่ะ แต่หมอบอกว่ายังต้องรอดูอาการอีกสักพัก"
"ก็ไม่เห็นมีอะไรน่าเป็นห่วงนี่นา แล้วเธอเครียดเรื่องอะไร"
"พี่จะไม่ให้พิณเครียดได้ยังไงค่ารักษาตั้งสามแสน"
"สามแสน!! โรงพยาบาลเอกชนเหรอ?"
เพลงพิณพยักหน้า "เมื่อวานรถติดหนักมาก กว่าจะไปถึงโรงพยาบาลรัฐเจ้าหน้าที่เขาประเมินอาการว่ายายน่าจะไม่ไหวก็เลยไปโรงพยาบาลเอกชนที่ใกล้กว่าแทน"
"เวรกรรม"
"พี่พอจะมีให้ฉันยืมสักแสนก่อนมั้ย"
"โอ้ย! ถ้ามีเงินขนาดนั้น ฉันไม่มายืนขาแข็งทำงานงกๆ แบบนี้หรอกย่ะ"
"แล้วพิณจะทำยังไงดี" มาถึงตอนนี้พูดตามตรงว่าเธอมืดแปดด้านเอามากๆ ครั้นจะซมซานกลับไปหานงนุชมีหวังได้โดนกระทืบซ้ำ
"จะว่าไปมันก็พอจะมีทางอยู่นะ เว้นแต่ว่าเธอจะไม่เกี่ยงงาน"
"งานอะไรเหรอพี่อ้อ"
"เด็กเอ็นฯ"
"พี่จะให้พิณไปขายตัวเหรอ!"
"เด็กเอ็นฯ มันก็มีหลายระดับ แต่ไอ้ที่ฉันจะแนะนำเธอเนี่ยมันแค่เอ็นเตอร์เทนเฉยๆ นั่งดื่มเป็นเพื่อนลูกค้า ทำให้ลูกค้ามีความสุขจะได้ทิปเราหนักๆ สวยๆ อย่างแกแป๊บๆ ก็ได้แล้วสามแสน"
"พี่พูดเหมือนเคยทำ"
"ก็เคยน่ะสิถึงได้แนะนำ"
"ถ้าเงินดีแล้วทำไมพี่ถึงเลิกเป็นเด็กเอ็นฯ ซะล่ะ"
"ผัวห้ามน่ะสิ ไม่งั้นรวยไปนานแล้ว...ตกลงจะทำหรือไม่ทำ"
"ทำค่ะ" ตอนนี้เธอทำได้ทุกอย่างนั้นแหละ ขอแค่ให้มีเงินไปจ่ายค่ารักษายายก็พอ
เมื่อเพลงพิณตอบตกลง ต้นอ้อก็ติดต่อเจ๊อ้อยพร้อมส่งรูปเพลงพิณไปให้ดูทางไลน์ทันที
"สวยขนาดนี้ไปเป็นนางงามดีไหม เดี๋ยวเจ๊หาพี่เลี้ยงให้"
"นางงามเอาไว้ก่อน ตอนนี้น้องมันร้อนเงิน เจ๊พอจะมีงานให้ทำมั้ย"
"มีสิ นี่ลูกค้าก็เพิ่งรีเควสสาวๆ ให้ไปเอนเตอร์เทนในงานไพรเวทปาร์ตี้คืนนี้พอดี ให้เพลงพิณมาหาฉันที่คอนโดสักประมาณบ่ายสามละกัน จะได้มีเวลาแต่งหน้าทำผมนานๆ หน่อย งานนี้ต้องเป๊ะต้องปังสถานเดียว ลูกค้ามีแต่ไฮโซทั้งนั้น" จากนั้นเจ๊อ้อยก็ตัดสายไป
"ขอบคุณนะพี่อ้อ"
"ไม่เป็นไร ช่วยๆ กัน แต่ตอนนี้แกรีบไปขอลางานผู้จัดการก่อนเถอะ"
- Writer
