"ใครถาม" ฉันทำเป็นไม่สนใจทั้งที่ตอนนี้เหมือนยกภูเขาออกจากอก หัวใจมันเต้นระริกระรี้ๆด้วยความดีใจเขาไม่ได้แต่งงาน ฉันหยิบพลาสเตอร์ผ้าก๊อซมาปิดแผลเป็นขั้นตอนสุดท้าย ดีนะที่แผลไม่ใหญ่
"อยากบอก" เขาตอบแล้วกอดเอวฉันไว้หลวมๆ ฉันอยากจะยิ้ม อยากจะกอดเขาตอบ อยากซุกหน้ากับอกกว้างๆจะแย่แต่ก็ทำได้แค่หน้านิ่งเดียวเสียฟอร์ม
"แล้วผู้หญิงเมื่อตอนกลางวันหละ" ฉันแสร้งถามต่อ ก็คนมันอยากรู้หนิ
"คนไหน" เขาทำคิ้วขมวดนึกคิด หึมีหลายคนสินะถึงนึกไม่ออกว่าใครเป็นใคร
"ก็คนที่ยืนอยู่ข้างๆไง สวยๆหนะ" แต่สวยน้อยกว่าฉัน!ชิ ฉันบอกพลางหยิบสำลีชุบแอลกอฮอล์เช็ดคราบเลือดตามกรอบหน้าหล่อ
"อ้อ เลขาไอ้โม น้องสาวเมียมันหนะ มันกลัวพี่ทำงานไม่ได้เรื่องเพราะเอาแต่คิดถึงเมียกับลูกจนไม่เป็นอันทำอะไรวันๆเอาแต่ตามหาเมียกับลูกไปทุกทีแต่ก็ไม่เจอ มันเลยส่งเลขามันมาตามติด" ยิ่งได้ยินแบบนี้หัวใจฉันยิ่งพองโต เขาไม่ได้โกหกฉันใช่มั้ย เขาพูด
