หลังจากที่ฉันเสียตัวให้ผู้ชายหน้าหล่อนิสัยหมา!แต่เป็นรักแรกของฉันก็ว่าได้ ฉันเก็บเสื้อผ้าเข้ามาอยู่กับเขาเป็นการถาวร ถามว่าเจ้าของห้องยินยอมมั้ยก็ ไม่! แต่ใครจะสนเมื่อเขาได้ฉันแล้วเขาก็ต้องรับผิดชอบ!
ตอนแรกฉันก็ร้องห่มร้องให้เสียใจมากๆๆถึงมากที่สุดแต่พอเห็นหน้าเขาชัดๆฉันก็เลิกร้องให้เลย นี้สวรรค์เข้าข้างฉัน มันเป็นพรหมลิขิตใช่มั้ยที่ทำให้เราได้เจอกันอีกครั้งฉันจำเขาได้แม่น ถึงมันจะนานมาแล้วก็ตาม เมื่อหลายปีก่อนตอนฉันพึ่งอายุได้12ปี วันนั้นฉันปั่นจักรยานออกมาเล่นคนตนเดียวรับลมชมวิวอากาศดีสุด แต่ตอนขากลับมันไม่ใช่ ฝนมันตกหนักมากบวกกับเสียงฟ้าร้อง ฉันไม่ชอบฝนไม่ชอบเสียงฟ้าร้อง ตอนนั้นฉันไม่รู้จะกลับบ้านยังไงได้แต่ยืนร้องให้ตัวสั้นอยู่ใต้ต้นไม้ แต่ด้วยความโชคดีมีรถยนต์คันหนึ่งวิ่งผ่านมากและมีเด็กผู้ชายคนหนึ่งวิ่งฝ่าฝนลงจากรถมาหา ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นใครแต่ฉันก็โผกอดผู้ชายคนนั้นแน่นเพราะความกลัว ฉันได้รับการช่วยเหลือจากเขา และนั้นคือรักแรกของฉันในวัยเด็ก
ฉันไม่คิดเลยว่าฉันจะเจอเขาอีกครั้งในวันนี้ ฉันจะทำทุกอย่างให้เขารักฉันให้ได้ เชื่อปอปลาคนนี้สิ
"พี่มอส ไปส่งหนูหน่อย" ฉันเดินออกจากห้องนอนมาหาพี่มอสที่นั่งคุยโทรสับอยู่โซฟา เขาพึ่งกลับห้องตอนสว่างนี้เอง เพราะฉันเข้ามาอยู่สินะ ฉันเรียกเขาว่าพี่ แทนตัวเองว่าหนู เพราะเราห่างกันตั้ง4ปีแหนะ
"ไปเองสิ " เขาวางโทรสับแล้วหันมาตอบตาขวางไม่พอใจ
"นาน่ะ ไปส่งหนูหน่อย " เดินเข้าไปเกาะแขนแล้วอ้อน
"ยัยตัวปัญหา!!"
ปัง!!
เขาสะบัดแขนออก พูดตะคอกใส่หน้าแล้วเดินเข้าห้องปิดประตูเสียงดัง
"ไปเองก็ได้" ฉันพูดกับตัวเอง
เดินไปโซนครัว จัดโต๊ะอาหารเช้าไว้ให้พี่มอส เขียนกระดาษแผ่นเล็กๆแปะไว้ 'อย่าลืมทานข้าวเช้านะคะ'
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา
ฉันยังคงอยู่กับพี่มอส ทุกอย่างปกติหมดพี่มอสกลับค่ำทุกคืน ไม่ก็เช้าเลย พอเช้าก็ไปทำงาน วันหยุดเขาก็ไม่เคยอยู่ห้อง ฉันทำทุกอย่างไว้ให้เขา ทั้งกับข้าว เตรียมชุดทำงาน ผ้าเช็ดตัว บีบยาสีฟันไว้ให้ บางครั้งเขาก็กิน บางครั้งเขาก็ใส่ชุดที่ฉันเตรียมให้ แต่ก็จะมีคำขอบคุณที่ว่า
"ยุ่งไม่เข้าเรื่อง!" วันนี้ก็เหมือนเช่นทุกวัน แต่ฉันก็ไม่ท้อหรอกก็เขาเป็นว่าที่พ่อของลูกฉันนี้น่า
ฉันเดินออกจากคอนโดมาที่ป้ายรถเมล์อย่างทุกวัน ทำไมฉันไม่ขึ้นแท็กซี่หนะหรอ ฉันมีประสบการณ์ไม่ดีกับมัน ฉันเกือบโดนแท็กซี่ข่มขืน ฉันเลยกลัวมันไปเลย รถยนต์ก็ขับไม่เป็นเหมือนคนอื่นเขา เลยต้องนั่งรถเมล์นี้แหละ
"นั่งรถเมล์มาอีกแล้วหรอ ทำไมไม่โทรบอกฉันย่ะ" เชคกี้โวยวายทันทีที่เห็นฉันนั่งรถเมล์มาเรียน
"ไม่เป็นไรอะ "
"เป็นอะไรอีกเนี่ย รักแรกทำอะไรแกอีก" มันดึงฉันนั่งลงเก้าอี้ที่ประจำแล้วถาม เชคกี้กับฉันจะเรียกพี่มอสว่ารักแรก ก็เพราะเขาคือ รักแรกของฉัน
"เชคกี้ฉันสวยมั้ย" ฉันตัดสินใจถามสิ่งที่อยู่ในใจออกไป ฉันก็แค่อยากรู้ว่าทำไมพี่มอสถึงไม่สนใจฉัน
" เฮ่อ...แต่ละวันผู้ชายเข้ามาจีบแก่กี่คน" มันมองหน้าฉันแล้วถอดหายใจแรงๆ
"ไม่ต่ำกว่าสามคน แกถามทำไมอะ" ฉันตอบแบบงง มันก็รู้นี้ฉันอยู่กับมันตลอดอะ
"นั้นไง ถ้าแกไม่สวยแล้วไอ้พวกหน้าหม้อนั้นจะมาจีบแกป่ะ" เชคกี้พูดหน้าตาเซ็งแต่มันก็ทำให้ฉันคิดได้ เอ่อเนาะถ้าฉันไม่สวยผู้ชายจะเข้ามาจีบหรอ
"แก่นี้ฉลาดอะ" ฉันฉีกยิ้มเอามือไปหยิกแก้มใสๆของเชคกี้ "แต่ทำไมรักแรกของฉันไม่สนใจฉันเลยอะแก" พูดแล้วมันก็อยากร้องให้ออกมา นี้ฉันปฏิเสธทุกคนก็เพื่อเขาคนเดียวเลยนะ
"แกก็ยั่วสิย่ะ ยั่วเช้ายั่วเย็น ไม่ใจอ่อนให้มันรู้ไปสิโว้ยย"
"ยั่วบ้านแกอะสิ รักแรกไม่อยู่ให้ฉันยั่ว กลับดึกทุกวัน วันหยุดก็ไม่อยู่ห้อง จะให้ฉันทำยังไงย่ะ " ฉันพูดหน้าเศร้า
"เอาน่าๆต้องมีสักวันแหละ แต่วันนี้ไปแดนซ์กันเอามั้ย" เชคกี้ลูบหลังให้กำลังใจ แต่มิวายชวนฉันไปเที่ยว
"อือ ไปก็ไปสิ " ยังไงเขาก็ไม่สนใจฉันอยู่แล้วแถมกลับดึกอีก ฉันไปปลดปล่อยบ้างก็ดี
"ปอปลาเปลี่ยนไป๋" มันทำท่าอึ้งๆที่ฉันตอบตกลงที่ไม่มีข้อต่อรองไดๆ ก็ฉันมันเด็กดีนี้(หรออ:ไรท์)
ผับ N&M
"ทำไมต้องผับนี้ตลอดด้วย ที่อื่นไม่มีรึไง " ทันทีที่ก้นแตะเก้าอี้ฉันก็ร้องถามเชคกี้ทันที ก็มันมาทีไรก็ผับนี้ตลอด
"ผับนี้ดังที่สุดและก็มีแต่พวกไฮโซกันทั้งนั้นแหละย่ะ ที่แน่ๆมีแต่ผู้ชายหล่อๆ กรี๊ดดด" เชคกี้จีบปากจีบคอดี้ด้าตอบ
ก็นะทุกคนที่เต้นกันอยู่ที่นี้ก็มีแต่พวกคุณหนูกันทั้งนั้น แต่ฉันก็ไม่สนใจ กระดกเหล้าเข้าปากมองไปรอบๆสำรวจนั้นนี้ ที่นี้เป็นผับครบวงจร มีสามชั้น แต่ชั้นสองกับสามฉันไม่เคยขึ้นไปแฮะ
"เต้นกัน" เชคกี้ลากฉันออกมาเต้นไม่ถามความสมัคใจของฉันสักนิด เชคกี้ออกลวดลายเต้นอย่างมันพร้อมกันฉันที่ปล่อยสุดเหวี่ยงไม่อยากคิดอะไร จนถึงเพลงช้าฉันกอดคอซบไหล่เชคกี้ไว้เคลื่อนไหวร่างกายไปช้าๆกับเพลง ฉันรู้สึกเหมือนคนกำลังจ้องมองดูฉัน ฉันจึงเงยหน้าขึ้นมองสายตาก็ปะทะเข้ากับผู้ชายที่เข้ามารบกวนฉันตลอดเวลา
"พี่มอส " ฉันลืมตาโพลงจ้องไปที่พี่มอสที่มีผู้หญิงนั่งบนตักก่อนที่เขาจะหันไปจูบดุเดือดกับผู้หญิงคนนั้น ฉันยืนอึ้งมองเขาสองคนตาไม่กระพริบ เหมือนทุกอย่างมันหยุดหมุน
"ปอปลาแกเป็นอะไรรึเปล่า" เชคกี้สะกิดฉันแล้วก้มลงมาถามเพราะเสียงเพลงดังมาก
"เปล่า กลับกันเลยได้มั้ย" ฉันเงยหน้าตอบมันเบาๆแล้วเดินออกจากผับออกมาเลย
คอนโด
ฉันกลับมาถึงห้องของพี่มอส ฉันนอนร้องให้อยู่บนเตียงจะเป็นชั่วโมงได้ ที่เขากลับดึกก็คงเป็นแบบนี้เองสินะ ฉันก็น่าจะรู้แล้ว คิดว่าตัวเองทำใจได้ แต่พอมาเจอเข้าจริงมันกลับไม่เป็นอย่างนั้น ฉันลุกขึ้นเข้าไปอาบน้ำเผื่อมันจะรู้สึกดีขึ้นกว่านี้
"อื้อ ช้าๆก็ได้คะ ซี๊ดด"
"มอสคะ... อ่าา"
ฉันได้ยินเสียงเหมือนผู้หญิงในห้อง เลยรีบแต่งตัวแล้วออกมาดู
"อ่าา มอสคะ อื้อ"
ฉันยืนค้างที่หน้าประตูห้องน้ำมองสองร่างที่กำลังนัวเนียกันอยู่บนเตียง อย่างเข้าได้เข้าเข็ม