หลายวันผ่านไป
วันนี้เป็นวันหยุดเรียนของน้องเฌอ เป็นวันหยุดในช่วงเสาร์อาทิตย์ซึ่งทั้งสามคนก็ได้มีนัดกัน จะพาน้องเฌอไปเล่นกับเพื่อนๆ ที่บ้านของพะพิมที่เป็นสถานสงเคราะห์เด็ก น้องเฌอเองก็ดีใจมากเพราะแกชอบมีเพื่อน
พอไปถึงน้องเฌอก็เข้ากับทุกคนที่นั่นได้เป็นอย่างดี ทุกคนยินดีต้อนรับน้องเฌอเองก็ไม่ได้เป็นเด็กถือเนื้อถือตัวอะไร พากันเล่นสนุกสนานจนพะพิมรู้สึกหายห่วง
"น้องเฌอแกมีความสุขมากเลยนะคะดูรอยยิ้มของแกสิ"
"นั่นสิผมไม่เคยเห็นน้องเฌอยิ้มกว้างขนาดนี้มาก่อนเลย" ชานนท์เป็นคนเลี้ยงลูกสาวมาเองกับมือก็จริง ถึงน้องเฌอจะเป็นเด็กที่ร่าเริงสดใส แต่เขาก็ไม่เคยเห็นลูกสาวยิ้มกว้างขนาดนี้มาก่อนเลยเหมือนกัน
"ถ้าคุณไม่ว่าอะไรก็ให้น้องเฌอมาเล่นที่นี่บ่อยๆ ก็ได้นะคะ"
"น่าเสียดายที่มูลนิธิตรงนี้ไม่ได้อยู่ใกล้กับบ้านของเรา"
"บ้านของเรา?"
"ก็บ้านของเราไงบ้านที่เราอยู่ด้วยกัน"
"ฉันขอโทษนะคะฉันแค่ยังรู
