ฝ่ายหญิงขับรถออกไป ส่วนฝ่ายชายก็นั่งกินมะม่วงจิ้มพริกเกลือด้วยความเอร็ดอร่อย แน่นอนว่าอาการเวียนหัวที่เป็นในตอนแรกค่อยๆ ดีขึ้น ส่วนทอไหมก็ลอบสังเกตอาการของเขาด้วยความกังวลใจ มันชัดเจนมาก ชัดเหลือเกิน ในท้องของเธอตอนนี้กำลังมีลูกของเขาและเธออยู่จริงๆ เหรอ ถ้าใช่นี่เชื้อพ่อแรงมากจริงๆ ทะลุยาคุมฉุกเฉินมาเกิดชัดๆ
จะหน้าตาดีเหมือนพ่อ หรืออะไรก็ได้นะลูก แต่อย่าปากหมาเหมือนพ่อนะ เดี๋ยวมันไม่น่ารัก ทอไหมได้แต่ลอบคิดอยู่คนเดียวในใจ ส่วนคนปากหมาที่เธอว่าแกะผลไม้ทุกถุงรับประทานอย่างเอร็ดอร่อย ไม่ได้รู้เลยว่าหญิงสาวแอบมองตัวเองอยู่
“เป็นไง ฟื้นยัง” ทอไหมเอ่ยถามหลังจากผลไม้ชิ้นสุดท้ายที่เธอซื้อมาถูกเขาเคี้ยวหมดแล้ว
“อืม ดีมาก ฟื้นแล้ว เปลี่ยนให้พี่ขับมั้ย” ธีธัชเอ่ยถามกลับ เพราะตอนนี้เขาอาการดึขึ้นมากแล้ว แค่ขับรถไม่น่ามีปัญหาอะไร
“นั่งไปเถอะ พักก่อน ถ้าดีขึ้นมากแล้วตอนกลับค่อยขับยาวๆ” ทอไหมเอ่ยออก
