“ไม่ พี่ต้องการได้ยินจากปากคุณน้าทอฝันว่าท่านอนุญาตให้เราแต่งงานกัน” ธีธัชยังคงดื้อที่จะคุกเข่าอยู่อย่างนั้น ส่วนทอไหมก็ไม่อาจลุกไปไหนได้ ด้วยเพราะต้องดูแลธีธัช ซึ่งตอนนี้ดูเหมือนว่าทั้งแม่และน้องจะไม่สนใจเลยสักนิด
“เราจะไปห่วงตาธัชทำไมล่ะ เราก็ไม่อยากแต่งงานไม่ใช่เหรอ ทีเมื่อก่อนบอกว่าจะไม่แต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักไม่ใช่เหรอ แม่รู้ว่าลูกไม่ได้รักตาธัช ถอยออกมาเถอะ ไม่ต้องฝืนแต่งงานกันเพราะท้องหรอก ลูกกับหลานเศรษฐินีอย่างแม่เลี้ยงได้ ไม่ต่องห่วงเรื่องนั้นเลย” ทอฝันการละครเริ่มขึ้นอีกครั้ง และมันดูเนียนมาเสียจนคนเป็นลูกอย่างทอไหมหวั่นใจ เธอต้องถามตัวเองว่าเธอคิดยังไงกับธีธัชกันแน่ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอเกลียดเขาจริงๆ เหรอ แล้วถ้าจะต้องเลี้ยงลูกลำพังโดยไม่มีเขาเธอจะอยู่ได้มั้ย
“เมื่อก่อนกับตอนนี้มันไม่ได้เหมือนกันแล้วนี่นา” ทอไหมตอบออกไปเสียงอ่อย คนที่คุกเข่าอยู่ข้างๆ ลุ้นอย่างมาก เพราะอยากรู
