ครืด~ ครืด~
โทรศัพท์มือถือที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงสั่นสะเทือนขึ้นจนร่างสูงต้องผละจากผลไม้ในมือ เช็ดมือลวกๆ ก่อนจะล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า พอเห็นว่าเป็นลีโอที่คลอมาก็ไม่ลังเลที่จะกดรับ ตั้งโทรศัพท์ไว้กับของแถวๆ นั้นพอให้ได้เห็นหน้ากัน
“อ่า ว่า?”
(ทำไรอยู่วะ ตอนนี้มึงอยู่ที่โรงพยาบาลเหรอ?) เสียงของลีโอเล็ดลอดเข้ามาในสาย พอละสายตาออกจากแอปเปิ้ลที่กำลังปอกเลยเห็นว่าพวกมันอยู่กันที่ผับ อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาเลย
“อยู่โรงพยาบาล พวกมึงอยู่กันที่ผับ?”
(อ่า ก็มาทำงานแทนมึงไงวะ ก็ต้องช่วยกันทำมาหากินดิ เดี๋ยวมึงหมดตัว เมียทิ้งไปเอาผัวใหม่ ลำบากพวกกูใช้ผ้าเช็ดโต๊ะเช็ดน้ำตาให้มึงอีก)
“ไอ้เหี้ยเอ๊ย! ปากอย่างสัด!” คนโดนด่ายิ้มกว้าง มีหมาบางตัวถึงกับหัวเราะออกมา
(เออเนี่ย พวกกูมาอยู่เป็นเพื่อนไอ้ลีโอมันแหละ วันนี้ลูกค้าก็ยังแน่นเหมือนเดิม น่าจะเป็นพ่อเบ้าหน้าหล่อๆ ของพวกกู)
“เออ พูดได้ดี ฝากด
