นิ้วเล็กๆ หยิกทึ้งเนื้อตัวของคนที่เธอเห็นกับตาว่าจูบอยู่กับคนอื่น เพื่อระบายความรู้สึกอึดอัดที่อยู่ในใจทันทีที่เขาพาเธอออกมาจากตรงนั้น มาอยู่ตรงหน้ากันและกันในแบบที่เป็นส่วนตัว
“ทำแบบนี้ได้ยังไง หนูถามว่าพี่ทำแบบนี้ได้ยังไง”
“ทำอะไร”
“ยังจะกล้าถามอีกเหรอว่าพี่ทำอะไร” ผลักอกเขาแรงๆ พร้อมกับหยดน้ำตาที่ไหล
“จูบกับคนอื่นไง พี่ทำแบบนั้นได้ยังไง” ติณห์สบตากับคนที่มองหน้าเขาขอบตาแดงก่ำ เธอทิ้งรอยบนแขนของเขาจนยับ ที่ไม่เปิดปากด่าเธอสักคำมันก็ดีแค่ไหนแล้ว
“ไม่ได้จูบ” อกของคนมองคนที่ยืนร้องไห้วูบไหวไม่ต่างกัน
“ถึงผู้หญิงคนนั้นจะเป็นคนเริ่ม แต่พี่ก็ควรห้าม และไม่ควรอยู่ตรงนั้นด้วยกันสองคนไม่ใช่เหรอ หรือพี่เองที่เป็นคนเริ่ม”
“หึง?”
“แล้วหนูควรรู้สึกยังไง ควรคิดยังไงที่ไปเห็นภาพแบบนั้นด้วยตาของตัวเอง คิดว่าควรอยู่เฉยๆ คิดว่าเราไม่ควรคุยกันแบบนี้ คิดว่าควรปล่อยผ่านเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแบบนั้น
