เฟิงหรานเงียบไปครู่หนึ่งเมื่อได้ยินเช่นนี้ ใครจะคิดว่าสตรีตัวน้อยใบหน้าอ่อนหวาน จะลงมือกรอกยาพิษผู้อื่นได้ ทว่าเขาเองก็หาใช่คนดีเลิศ คนที่ตายก็สมควรได้รับโทษ ถึงไม่ตายเพราะน้ำมือหรูซิน หลี่เหม่ยก็ไม่มีทางพ้นโทษประหารได้ เพียงแต่เขาไม่อยากให้คนน้องมือเปื้อนเลือดเท่านั้น “ไยเจ้าต้องลงมือเอง เหตุใดไม่เรียกคนของเรา”
“หม่อมฉันอยากแก้แค้นแทนพี่สาวเพคะ ท่านอ๋องกลัวหรือ” ถามเขาเมื่อเห็นอีกฝ่ายนิ่งไป ใจดวงน้อยวูบไหวเกรงคำตอบที่สวามีจะเอ่ย
“กลัวสิ พี่กลัวเจ้าจะเป็นอันตราย เจ้าอยากเอาชีวิตใครก็แล้วแต่เจ้าเลย ขอแค่หรูซินของพี่อยู่รอดปลอดภัยก็พอ เข้าใจหรือไม่ชายารัก” บอกเสียงอ่อนหวานจนฟูชิงถึงกับคว่ำปากใส่ ไม่คิดว่าจินอ๋องจะกลายเป็นเช่นนี้ได้ ขนาดชายาสังหารคนก็ยังสรรหาคำมาแก้ตัวให้
หรูซินจึงได้แต่ยิ้มขำ ก่อนจะมองเลยไปที่หน้าประตู เพราะจางเฟยกำลังเดินเข้ามา สีหน้าเขาตื่นตระหนกทันที
“เอ่อ…เกิดอันใดขึ
