ถ้าหลานร่าน หลานขอโทษ

จับกระบองครูฝรั่ง

ถ้าหลานร่าน หลานขอโทษ

ตอน จับกระบองครูฝรั่ง

ช่วงปิดเทอมใหญ่ แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาในห้องนอนของคุณหนูน้ำฟ้า นกน้อยตัวหนึ่งเกาะอยู่บนขอบหน้าต่าง ส่งเสียงร้องเจื้อยแจ้วปลุกให้ตื่น กระรอกน้อยตัวหนึ่งกระโดดโลดเต้นอยู่บนกิ่งไม้ใหญ่ จ้องมองเข้ามาในห้องนอนที่หน้าต่างเปิดกว้าง เห็นร่างบอบบางของหญิงสาววัยรุ่นที่นอนกอดหมอนข้างอยู่บนเตียงนุ่ม

น้ำฟ้าในชุดนอนผ้าสีขาวบางเบา เนื้อผ้าแนบไปกับผิวขาวเนียนละเอียดราวหยวกกล้วย เผยให้เห็นทรวดทรงองค์เอวที่ยังคงบอบบางน่าทะนุถนอม ผมยาวสลวยสีดำขลับแผ่สยายบนหมอน เธอตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกสดชื่นปนความเบื่อหน่ายเล็กน้อย เพราะรู้ดีว่าวันหยุดนี้เธอจะไม่ได้ออกไปไหน

การเรียนพิเศษของน้ำฟ้าในช่วงปิดเทอมนั้นแปลกกว่าเด็กคนอื่น คุณหญิงศศิประภาผู้เป็นย่า ไม่ยอมให้น้ำฟ้าออกไปเรียนพิเศษข้างนอกบ้านอย่างเด็ดขาด แต่จะจ้างครูแต่ละวิชามาสอนเธอถึงที่คฤหาสน์หลังใหญ่

ด้วยเหตุผลที่ว่าคุณหญิงย่าเข้มงวดกับน้ำฟ้าไม่ต่างจากลูกสาวแท้ๆ ของหล่อน หล่อนกลัวน้ำฟ้าจะไปเรียนข้างนอกแล้วเจอผู้ชาย กลัวหลานสาวจะถูกจีบ หรือไปหลงรักใครเข้า ยิ่งไปกว่านั้น หล่อนยังหวงแหนน้ำฟ้ามากเป็นพิเศษ เนื่องจากเคยสูญเสียลูกสาวไปเพราะเรื่องผู้ชายมาแล้ว

วันนี้ หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ น้ำฟ้าก็กลับเข้ามาในห้องนั่งเล่นใหญ่ของบ้าน เตรียมตัวสำหรับการเรียนพิเศษวิชาแรก บรรยากาศในห้องเงียบสงบ มีเพียงเสียงเข็มนาฬิกาที่เดินติ๊กต็อกบนผนังไม้สักเก่าแก่

ไม่นานนัก ประตูห้องก็ถูกเคาะเบาๆ คุณป้าแม่บ้านเดินนำชายหนุ่มคนหนึ่งเข้ามาในห้อง เขาคือครูที่จะมาสอนภาษาอังกฤษให้กับน้ำฟ้า

น้ำฟ้าเงยหน้าขึ้นมองครูคนใหม่ ชายหนุ่มคนนั้นเป็นชาวต่างชาติ รูปร่างสูงโปร่ง ผิวขาวซีด ผมสีบลอนด์ทอง ดวงตาสีฟ้าใส เขาสวมเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีฟ้าอ่อนกับกางเกงสแล็คสีเข้ม ใบหน้าคมสันของเขาดูหล่อเหลาและมีเสน่ห์

"สวัสดีค่ะคุณหนูน้ำฟ้า นี่คือคุณอลัน ครูสอนภาษาอังกฤษคนใหม่ค่ะ" คุณป้าแม่บ้านแนะนำด้วยรอยยิ้ม

"สวัสดีค่ะคุณอลัน" น้ำฟ้ากล่าวทักทายด้วยน้ำเสียงสุภาพ

คุณอลันยิ้มให้เธออย่างเป็นมิตร "สวัสดีครับคุณหนูน้ำฟ้า ยินดีที่ได้รู้จักครับ" เสียงของเขาฟังดูนุ่มนวลและน่าฟัง

บทเรียนแรกเริ่มต้นขึ้นด้วยการแนะนำตัวและพูดคุยกันเล็กน้อย คุณอลันเป็นคนพูดเก่งและมีอารมณ์ขัน ทำให้บรรยากาศการเรียนไม่น่าเบื่ออย่างที่คิด แต่น้ำฟ้าก็ยังคงรู้สึกใจสั่นเล็กน้อยเมื่ออยู่ใกล้ครูฝรั่งรูปหล่อผู้นี้

ห้องนั่งเล่นใหญ่ของคฤหาสน์ยังคงเงียบสงบ แอร์เย็นฉ่ำทำให้บรรยากาศภายในห้องรู้สึกสดชื่น ผนังห้องตกแต่งด้วยภาพถ่ายครอบครัวในกรอบทองคำวับวาว โชว์ถึงความรักและความผูกพันที่สืบทอดกันมา เฟอร์นิเจอร์ไม้สักแกะสลักอย่างวิจิตรวางเรียงรายอย่างมีรสนิยม แจกันกระเบื้องเคลือบโบราณตั้งอยู่บนโต๊ะกลาง บ่งบอกถึงความร่ำรวยและรสนิยมอันเลิศหรูของเจ้าของบ้าน

คุณอลัน ครูฝรั่งรูปหล่อกำลังนั่งอยู่บนโซฟาตรงข้ามกับน้ำฟ้า บนโต๊ะเตี้ยๆ ตรงกลางมีหนังสือเรียนภาษาอังกฤษวางอยู่ น้ำฟ้าในชุดกระโปรงผ้าฝ้ายสีขาวสะอาดตา นั่งอยู่บนโซฟาเดี่ยว เธอพยายามเก็บอาการสำรวมไว้ แม้ในใจจะเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นบางอย่าง

"คุณหนูน้ำฟ้าครับ วันนี้เราจะมาเรียนรู้คำศัพท์เกี่ยวกับร่างกายกันนะครับ" คุณอลันกล่าวด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร

น้ำฟ้าพยักหน้า คุณอลันเริ่มสอนคำศัพท์ง่ายๆ เช่น "arm (แขน)"leg" (ขา) "ear" (ใบหู) "face" (ใบหน้า) น้ำฟ้าท่องตามอย่างตั้งใจ เสียงของเธอหวานใส

"มีอะไรจะถามเพิ่มเติมไหมครับคุณหนูน้ำฟ้า?" คุณอลันถามเมื่อสอนคำศัพท์ชุดแรกจบลง

น้ำฟ้าเงียบไปครู่หนึ่ง ดวงตาของเธอมองตรงไปยังเป้ากางเกงของคุณอลันที่สวมกางเกงสแล็คสีเข้ม เธอรู้สึกถึงความร้อนผ่าวที่แก้ม แต่ความอยากรู้อยากเห็นมันมีมากกว่า เธอจึงตัดสินใจค่อยๆ ยื่นนิ้วเรียวเล็กไปชี้ที่เป้ากางเกงของครูฝรั่งอย่างแผ่วเบา แล้วเอ่ยถามด้วยเสียงที่สั่นเล็กน้อย

"อันนี้เรียกว่าอะไรคะ?"

คุณอลันมองตามนิ้วของน้ำฟ้า ใบหน้าหล่อเหลาของเขาแดงก่ำขึ้นมาทันที ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความตกใจและประหลาดใจ

"trousers กางเกงครับ"

น้ำฟ้าไม่รอช้า เธอรีบลุกขึ้นจากโซฟา เดินเข้าไปใกล้คุณอลันอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะก้มลงไปกำขยำเป้ากางเกงของคุณครูฝรั่งอย่างไม่รีรอ

ความนุ่มหนึบหนับของแท่งรักที่อยู่ภายใต้เนื้อผ้าหนาๆ ทำให้เธอรู้สึกถึงความร้อนผ่าวที่แล่นขึ้นมาตามแขน

คุณอลันถึงกับสะดุ้งตัวโยง ใบหน้าของเขาแดงก่ำไปถึงใบหู ร่างกายของเขาสั่นเทิ้มด้วยความเสียวสยิว แท่งรักในกำมือของน้ำฟ้าค่อยๆ แข็งพองโตขึ้นจนรู้สึกคับมือ

"หนูถามว่าอันนี้ เรียกว่าอะไรคะคุณครู?" น้ำฟ้าถามอีกครั้งด้วยเสียงที่สั่นเล็กน้อย แต่ดวงตาของเธอกลับเป็นประกายวาววับด้วยความอยากรู้อยากเห็น

คุณอลันตัวแข็งทื่อแท่งเอ็นของเขาพองโตจนน้ำฟ้ากำไม่รอบ เป้ากางเกงสแล็คสีเข้มตุงแน่นจนเขาเองก็รู้สึกเจ็บปวดเสียเอง ใบหน้าหล่อเหลาของเขาแดงก่ำไปถึงใบหู น้ำฟ้ามองขึ้นไป ดวงตาของเธอฉายแววตื่นเต้นและอยากรู้อยากเห็นอย่างที่สุด

น้ำฟ้าค่อยๆ ลงมานั่งยองๆ เงยหน้ามองตรงไปยังเป้ากางเกงของคุณอลัน แอร์เย็นฉ่ำในห้องนั่งเล่นหรูหราไม่ได้ช่วยลดความร้อนรุ่มที่แผ่ซ่านออกมาจากร่างของเขาเลย

"งั้นเรามาดูรูปร่างมันก่อนดีไหม" คุณอลันถามเสียงแหบพร่า ดวงตาของเขาจับจ้องมาที่น้ำฟ้าอย่างไม่ลดละ

"อือ! ค่ะ" น้ำฟ้าพยักหน้าอย่างว่าง่าย ความอยากรู้อยากเห็นมีมากกว่าความประหม่าเสียแล้ว

แคว่ก! ๆ ๆ

คุณอลันรูดซิปกางเกงลงอย่างรวดเร็ว แล้วดึงแท่งเอ็นลำมหึมาของเขาออกมา มันแข็งโด่และปลายชี้ตั้งขึ้นบนเพดานห้องรับแขก

แท่งฝรั่งมีที่ขนาดใหญ่กว่าของพี่ทองคนสวนมากนัก ส่วนหัวของมันมีสีชมพูเรื่อๆ ตลอดลำแท่งเอ็นยาวใหญ่และสีขาวผ่อง มันแข็งจนผิวหนังหุ้มตึงเปรี๊ยะ ลำสั่นหงึกหงัก ราวกับมีชีวิตเป็นของตัวเอง

คุณอลันมองมาที่น้ำฟ้าด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

"อยากรู้จักมันก็ลองสัมผัสดูซิครับ"

เขาดึงมือน้อยๆ ของน้ำฟ้าไปกำกลางลำแท่งเอ็นของเขา น้ำฟ้ารู้สึกได้ถึงความร้อนผ่าวและความแข็งที่อยู่เต็มอุ้งมือ เธอออกแรงบีบแล้วลองรูดขึ้นลงเบาๆ

ส่วบ! ๆ ๆ อือ! น้ำฟ้าครางกระเส่า หายใจไม่ทั่วท้อง ความรู้สึกเสียวซ่านแล่นแปล๊บไปทั่วร่าง รู้สึกถึงแท่งเอ็นของคุณอลันที่กำลังเต้นตุบๆ ในมือเธอ

"โอววว!" คุณอลัน ครางออกมาด้วยความเสียวแก่นกาย ใบหน้าหล่อเหลาของเขาบิดเบี้ยวด้วยความสุขสม

"กาแฟมาแล้วค่ะ" เสียงคุณป้าแม่บ้านดังขึ้นที่หน้าประตูห้องนั่งเล่น

ตุบ! ๆ ๆ น้ำฟ้ารีบวิ่งกลับมานั่งโซฟาตรงข้ามคุณครูฝรั่งอย่างรวดเร็ว คุณอลันก็รีบคว้ากระเป๋าเอกสารใบใหญ่มาวางทับตักของตนเองไว้แทบไม่ทัน