หลังจากผ่านไปเกือบ 2 ชั่วยามหมอหลวงและผู้ช่วยก็ออกมา เหยียนจวิ้นรีบเข้าไปหาคนรักทันที ฮุ่ยหรานตอนนี้สลบไปแล้วเพราะเสียเลือดมาก
"เจ้าอย่าเป็นอะไรไปนะฮุ่ยหราน ถ้าไม่มีเจ้าพี่จะอยู่ได้เช่นไรกัน"
"ท่านแม่ทัพ เอ่อ ขออภัยที่ข้าน้อยมิอาจจะรักษาบุตรของท่านไว้ได้ อีกทั้งฮูหยินอาจจะไม่สามารถมีบุตรได้อีกขอรับ แต่นั้นก็เป็นเพียงการคาดเดาเท่านั้น ข้าน้อยจะหาวิธีรักษาฮูหยินให้สามารถกลับมามีบุตรให้ได้ขอรับ"
"ชั่งเถอะเรื่องนั้นข้าอยากรู้แค่ว่า ฮูหยินข้าปลอดภัยดีหรือไม่เท่านั้น"
"ตอนนี้ฮูหยินปลอดภัยแล้วขอรับ"
"อืม ขอบใจพวกท่านมาก กลับไปพักผ่อนเถอะ "
เหยียนจวิ้นเอ่ยบอกกับหมอหลวงที่มารักษาฮูหยินตน ฮูหยินหลิวเดินเข้ามาหาบุตรชายที่นั่งอยู่บนเตียงข้างคนที่ยังไม่ได้สติ
"เจ้าอย่าได้กังวลไปเลยนะ เดี๋ยวฮุยหรานก็ฟื้นขึ้นมา"
"ขอบคุณท่านแม่พวกท่านกลับไปก่อนเถอะ หากฮุ่ยหรานตื่นแล้วข้าจะให้คนไปตาม ส่วนเจ้าอยู่
