ตั้งแต่เนียนเฟยถูกจับไปก็ผ่านมาสิบวันแล้ว จวนสกุลซื่อก็จัดงานแต่งงานให้กับบุตรชายทั้งสอง เหยียนจวิ้นและหยางจวิ้น กำลังถูกจับให้แต่งตัวด้วยชุดเจ้าบ่าวสีแดงทั้งคู่ เหยียนจวิ้นถูกจับรวบผมขึ้น โดยมีเครื่องประดับคลอบผม พร้อมปิ่นสีทองทรงมังกรปักไว้ เผยให้เห็นใบหน้าคมจมูกเรียวโด่ง ในตาคมชวนให้หลงใหล
"วันนี้เจ้าทั้งสองช่างดูสง่างามมากจริงๆ"
"ท่านแม่ เหตุใดจึงร้องไห้เช่นนี้ขอรับ วันนี้เป็นวันมงคลนะขอรับ"
หยางจวิ้นเอ่ยเย้ามารดาตนที่ดีใจจนร้องไห้ออกมาเช่นนี้
"เจ้าจะไม่ให้แม่ดีใจได้เช่นไร แม่คิดว่าจะไม่ได้เห็นวันนี้ของลูกทั้งสองเสียแล้ว ก่อนนี้ที่หยางจวิ้นเดินไม่ได้ แม่ก็สิ้นหวังไปแล้ว"
สองพี่น้องมองมารดาด้วยรอยยิ้ม อ้อมแขนแกร่งของทั้งคู่กอดมารดาตนไว้ จนประมุขของจวนมองอย่างเอ็นดูฮูหยิน เหล่าขุนนางต่างก็เริ่มทยอยกันมาร่วมยินดีกับงานแต่งของแม่ทัพใหญ่
รวมถึงชาวเมืองที่ต่างก็ทำอาหารและสุรามาร่วมงา
