หนึ่งปีผ่านไป_
"น้องตื่นแล้วค่ะ" เด็กหญิงวัยสองขวบรีบวิ่งมาทางบุพการี เมื่อเห็นว่าน้องชายวัยแรกเกิดลืมตาขึ้น ในช่วงเวลายามบ่ายคล้อย
"อยากอุ้มไบเบย์หรือยังคะ" ปลาวาฬพาสามีเดินมาที่เปล ช้อนอุ้มลูกชายขึ้นใส่อกอวบ ช่างมีใบหน้าคมคายเชกเช่นบิดา ยกเว้นสีผมที่ได้ตามฉบับผู้เป็นแม่
"ป้อนนมน้อง" น้ำเสียงของเด็กวัยสองขวบพยามสื่อสาร ยังไม่ค่อยชัดเท่าไหร่นัก เรียกความเอ็นดูจากฟอเรสต์จนเขาต้องอุ้มขึ้นมา
"ท้องน้องยังป่องอยู่เลย เราพาน้องเดินเล่นกันก่อนนะคะ" น้ำเสียงเข้มพูดอย่างอ่อนโยน มืออีกข้างจับรถเข็นทารกมาใกล้ ให้ภรรยาวางลูกชายลงไปในนั้น คาดเข็มขัดนิรภัยป้องกันทารกตก
"เข็น~" ใบบัวพยามตะกายจะเหยียบพื้น จนเขาต้องยอมให้ลูกสาวเดินเอง
"อิอิ...ทำไมเราน่ารักจังเลยคะ" ปลาวาฬอดชมลูกสาวไม่ได้ เมื่อเด็กวัยนี้กำลังทำเลียนแบบผู้เลี้ยง จดจำทุกคำพูดและการกระทำ
"มีนิสัยเหมือนแม่" ฟอเรสต์บอก ดูจากการกระทำแล
