“ทำไมคุณถึงได้ช่วยฉันคะ” โรสิตาเอ่ยถามเสียงแผ่ว
“แล้วเธอคิดว่าฉันช่วยเธอเพราะอะไรล่ะ” เขาไม่ตอบแต่ย้อนถามแทน
เอริกกระตุกยิ้มมุมปากทอดสายตามองใบหน้าของโรสิตานิ่ง ดวงตาคมจับจ้องเธอราวกับต้องการคาดคั้นคำตอบให้ทันใจ เขาอยากรู้ว่าเธอมีความคิดอะไรในใจ อยากรู้ว่าเธอมองเขาอย่างไรบ้าง
“คุณช่วยฉันเพราะไม่อยากให้ฉันมาตายต่อหน้าคุณ หรือไม่คุณก็อยากจะให้ฉันมีชีวิตต่อไป เพื่อให้คุณได้ระบายอารมณ์ต่อ”
โรสิตาตอบตามความคิดในใจตัวเอง เธอมองไม่เห็นเหตุผลข้อใดมากกว่าสองข้อนี้ เอริกแสดงให้เธอเห็นว่าเขาเกลียดชังเธอมาตลอด ก่อนหน้านี้เขาก็ลากตัวขึ้นรถมาทำท่าน่ากลัวจนเธอต้องวิ่งหนี พอเห็นเธอจะเป็นจะตายเขาคงกลัวความผิดเลยช่วยเธอไว้ เขาคงไม่ได้รู้สึกพิศวาสอะไรในตัวเธอหรอก
คำตอบของโรสิตาทำเอาคนฟังนิ่วหน้า ดวงตาวาวววับด้วยความไม่พอใจ นี่คงเป็นความรู้สึกแท้ๆ ในใจเธอสินะ ที่มองเขาว่าเลวร้ายขนาดนี้ เอริกแค่นยิ้มหย
