บทที่ 22 ตอน เจ้าซาลาเปาน้อยถูกลงโทษ
หลิวซืออินตื่นขึ้นมาพร้อมลูกทั้งสองในช่วงเย็น อี้หนิงรู้ความผิดของตัวเอง จึงคุกเข่าสารภาพผิดกับมารดา
"ท่านแม่ วันนี้ข้าพาผิงอันออกไปข้างนอกโดยไม่บอกท่านยายฉี ทำให้ผิงอันเกือบถูกรถม้าชน ทุกอย่างเป็นความผิดของข้า ท่านแม่โปรดลงโทษข้าด้วย"
เจ้าซาลาเปาน้อยยอมรับผิดโดยไม่กล่าวโทษน้องสาว ทั้งที่ความจริงแล้วผิงอันเป็นคนรบเร้าให้พี่ชายพาไปซื้อขนม
"อี้หนิง เจ้าเป็นพี่ชายแต่กลับพาน้องออกไปเที่ยวเล่น จนเกือบเกิดอันตราย ความผิดนี้หากแม่ไม่ลงโทษเจ้าให้หลาบจำ เจ้าจะไม่เข็ดหลาบกระทำผิดซ้ำอีกได้"
หลิวซืออินมองลูกชายที่นั่งคุกเข่าบนพื้น อี้หนิงสารภาพผิดอย่างกล้าหาญ ด้านผิงอันนั้นก็นั่งอยู่ข้างๆ พี่ชาย ดวงตากลมของลูกสาวตัวน้อย มองพี่ชาย อย่างห่วงใย และลอบชำเลืองมาทางมารดาคล้ายหวาดกลัวความผิด พี่ชายปกป้องน้องสาวนั้นเป็นเรื่องดี แต่น้องสาวเล่าจะทนเห็นพี่ชายถูกลงโทษได
