"รู้สึกดีขึ้นไหม"
ภูผาใช้มือเกลี่ยหยาดน้ำตาที่เอ่อคลอบนดวงตากลมโตอย่างอ่อนโยน ใบหน้าหล่อก้มลงจูบหน้าผากมนด้วยความรักใคร่
จมูกโด่งเป็นสันหอมแก้มใสพวงอมชมพูทั้งสองข้าง พร้อมกับใช้มือหนารีบดึงรั้นคนตรงหน้าให้เข้ามาใกล้ขึ้น
เสียงหัวใจของทั้งคู่ดังถี่จนได้ยินชัด ปิ่นมุกเงยหน้ารับสัมผัสหวานจากริมฝีปากหยักที่ก้มลงมาแนบสัมผัสริมฝีปากแดงระเรื่อ ลิ้นร้อนตวัดขึ้นลงอย่างเร่าร้อน ก่อนจะสะดุ้งตกใจเมื่อโดนดึงลงมาด้านล่างโขดหิน น้ำระดับหน้าอกของเธอทำเอาร่างเล็กรีบกอดคนตรงหน้าไว้แน่น
"ภูผา! จะทำอะไร"
พ่อเลี้ยงหนุ่มรีบดันร่างเล็กจนแผ่นหลังแนบติดกับโขดหินเพื่อหลบสายตาคน บรรยากาศรอบๆ เริ่มจะมืดลง ความเงียบในบริเวณมีแค่เพียงเสียงจิ้งหรีดดัง
"ลองเปลี่ยนบรรยากาศไหมปิ่นจ๋า"
"ไม่เอาภูผา เดี๋ยวคนอื่นมาเห็น"
"งั้นเราก็ต้องรีบทำ ก่อนที่คนอื่นมาเห็น"
ปิ่นมุกอยากกรีดร้องออกมาเมื่อโดนความหน้ามึนของคนตรงหน้า เขา
