กว่าหญิงสาวจะออกจากห้องน้ำก็นานเป็นชั่วโมงทำให้ฌอนซึ่งนั่งรอเผลอหลับไป จนเข้าเธอมาปลุกให้ใช้ห้องน้ำต่อได้แล้วเขาจึงไม่ได้พูดอะไรกับหญิงสาวเลย และไปอาบน้ำเตรียมตัวพักผ่อน จนเมื่อออกมาจากห้องน้ำเมื่อผ่านไปได้ครึ่งชั่วโมงเขาก็ต้องมองร่างเล็กของภรรยาสาวหมาดๆ ด้วยความรู้สึกแปลกใจ เมื่อเจ้าหล่อนกลับไปนั่งซุกตัวอยู่บนโซฟาตัวเล็กไม่ไกลจากเตียงมากนัก
ฌอนเดินตรงไปยังเตียงกว้าง เขามองหญิงสาวด้วยสายตาขบขันรู้เท่าทันขณะที่กวักมือเรียกเจ้าหล่อนไปด้วย
“ไม่ต้องเกร็งหรอกน่า...พี่ไม่ทำอะไรรวีหรอก”
“เอ่อ...” รุจรวียังคงนั่งตัวเกร็ง เธอมองฌอนด้วยสายตาครุ่นคิด จริงๆ ตอนนี้ในสมองเธอเอาแต่คิดวนเวียนถึงบรรดานิยายที่เคยเขียนและเคยอ่าน ไอ้ความรู้สึกที่คนแต่งบรรยายมานั้นมันไม่ถึงครึ่งที่เธอรู้สึกในตอนนี้เลยจริงๆ! โดยเฉพาะในเวลาที่ต้องสบตากับฌอนที่จ้องมองเธอแล้วให้ความรู้สึกสุดวาบหวามนั่น
“มานอนนี่สิรวี เราแต่งงา
