ตอนนี้รวีวิทย์กับศุภางค์กำลังนั่งกินโจ๊กกันหลังจากที่เขาตาม เจ้าหล่อนเดินมาถึงหน้าปากซอย พอกวาดตาแลหาที่นั่งได้เท่านั้นแหละ เจ้าหล่อนก็ปรี่ไปสั่งโจ๊กหมูเจ้าอร่อยสองชาม สั่งเผื่อเขาเสียด้วยโดยไม่ไต่ถามซักนิดเดียวว่าเขาอยากจะทานหรือเปล่า แต่สุดท้ายเขาก็เดินตาม เจ้าหล่อนไปอยู่ดี และทันทีที่ทรุดนั่งลงบนเก้าอี้พลาสติกสีน้ำเงินสด ศุภางค์ก็พร่างพรูเรื่องเล่าซึ่งเก็บงำเอาไว้มาตลอดสามปีที่ผ่านมาให้ รวีวิทย์รู้ตามที่สัญญา และเมื่อฟังเรื่องราวจนจบเท่านั้นแหละ ผู้เป็นพี่ชายก็ตบโต๊ะเสียงดังปังเสียจนคนเล่าเรื่องที่กำลังทานโจ๊กไปเล่าไปถึงกับชะงักมือ
“ไอ้หมอนั่นมันกล้าทำกับรวีของพี่อย่างนี้ได้ยังไง! แล้วยังจะกล้ากลับมาขอคืนดีอีกนะไอ้ชั่ว!”
รวีวิทย์ตะโกนเสียงดังลั่นจนคนซึ่งนั่งอยู่บนโต๊ะถัดไปหันมามองขวับเป็นตาเดียว ไม่เว้นแม้กระทั่งแม้ค้าที่กำลังทำหน้าที่ตักโจ๊กหมูขายให้กับลูกค้าก็ยังหยุดชะงักมือแล้
