“Admit” หมอเบิกตากว้างขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย
“ไม่ต้องถึงขนาดนั้นก็ได้นะคะ”
“Admit เถอะคะ ดิฉันอยากพักที่นี่มันสะดวกกว่า ที่ที่ดิฉันอยู่ตอนนี้มีแต่ผู้ชายมากกว่าเก้าสิบแปดเปอร์เซ็นต์ คืออายนะคะ โปรดเข้าใจด้วยนะคะให้ Admit ที่นี่สักสามสี่วันนะคะ” หนูอัญขอร้องผสมออดอ้อนอย่างเต็มที่ เมื่อหมอได้ฟังเหตุผลใบหน้าก็อ่อนแสงลงและจากแววตาของคนที่พาคนไข้มาส่ง ก็พอทำให้หมอเข้าใจได้เพราะเธอตรงหน้ายังอ่อนวัยยิ่งนักทั้งหน้าตาและจากประวัติในเอกสาร
“ตกลงค่ะ แต่หวังว่าเหตุการณ์แบบนี้คงไม่ทำให้คุณอัญมณีต้องมา Admit ทุกเดือนหรอกนะคะ” หนูอัญยิ้มและพยักหน้าทันที เรื่องเธอเป็นวันนั้นของเดือนคือเรื่องจริงซึ่งเกิดขึ้นเมื่อเช้านี้ ทุกอย่างอยู่ในการคำนวณของเธอไว้แล้วแต่อาการปวดท้องไม่เป็นความจริง
หมอออกไปอธิบายให้กับชอว์ที่รออยู่หน้าห้องฟังอย่างเข้าใจ ในขณะที่หนูอัญถูกพาไปยังห้องพัก เมื่อทุกอย่างเคลียเรียบร้อย ประตู
